Wat mijns inziens wel kunst is, is een prachtig, waarschijnlijk 18de-eeuws, tot nu toe onbekend doek waarop een gedetailleerd stadsgezicht van Nijmegen prijkt. Onlangs bij toeval ontdekt door een kunsthandelaar uit Boxmeer toen hij aan het schumen was op een digitale kunstveiling in Amerika. Je kunt het de JanKezen niet echt kwalijk nemen dat zij het titelloze en ongesigneerde schilderij, met hun beperkte kennis van Europese steden, wilden voorzien van een naam. Eigenlijk is ‘Probably Paris’ wel een compliment, want na Nijmegen vind ik Parijs de allerfijnste Europese stad die ik ken. Daarom kan ik ook niet wachten tot er met zeer grote snelheid weer lichtjes aan het einde van de tunnel zijn.
Alles wat Parijs in het groot heeft, hebben wij in het klein. Zij hebben hun Dame, wij hebben Sint Stephanus. Zij hebben de Seine, wij hebben de Waal. Zij hebben maar liefst 37 ponts, wij hebben onze karakteristieke Waal- en spoorbrug, inmiddels aangevuld met een handjevol nieuwe bruggen. Zij hebben hun chaotische Place de l’Étoile, wij hebben het Keizer Karelplein.
En ondanks dat de gemiddelde Amerikaan bij Frankrijk onmiddellijk aan Parijs denkt en bij Nederland waarschijnlijk aan Amsterdam, ben ik eigenlijk stiekem best wel dankbaar dat dat laatste het geval is. Stel je voor dat Nijmegen de allure zou krijgen van een stad als Amsterdam, waar de bewoners hun nekken breken over de rollende toeristentrolleys in het stadscentrum. Waar geen enkele coffeeshop wordt bezocht vanwege Nespresso, what else? En waar de diversiteit aan speciaalzaken plaats heeft moeten maken voor shops met prullaria waar zelfs Het Goed zijn neus nog voor ophaalt!
Echter, wat me wel een beetje steekt is dat de mooiste skyline van Europa niet onmiddellijk wordt herkend en, vermoedelijk zonder enige vorm van research, wordt omgedoopt tot ‘Probably Paris’, want het is ‘Natuurlijk Nijmegen’!
Salut!
Meer columns van Nathalie lezen? Lees hier de voorgaande column.