Houtbewerkingsbedrijf Stadsboom zoekt dringend vervangende ruimte

Jarno Wilbers is trots op de fraaie tafels, kasten, snijplanken en andere gebruiksartikelen die in het winkelgedeelte van houtbewerkingsbedrijf De Stadsboom op het Honigterrein staan uitgestald. Hij glundert als hij vertelt hoe dit allemaal tot stand is gekomen. 'Stadsboom is een erkend leer-werkbedrijf voor jongeren met een afstand tot de arbeidsmarkt. Denk daarbij aan mensen met talenten ieder op z’n eigen manier of je nou ADHD, autisme of andere verborgen talenten hebt, bij Stadsboom mag je zijn wie je bent ongeacht je beperking. Op dit moment leiden we 20 jongeren op voor niveau 1 en 2 op MBO-niveau houtbewerking. Op zich al een hele prestatie als je naar hun achtergrond kijkt.'

Natuurlijk materiaal

Toch is het maken van mooie dingen niet het belangrijkste. Jarno: 'Als je kijkt naar het ruwe grondmateriaal waarmee we hier werken, bomen, dan is er een heel proces voor nodig voordat er een mooie tafel staat. Eerst kijken welke eigenschappen de houtsoort heeft en inschatten wat er uit te halen valt. Dan maak je een werkplan en je overlegt dat met je collega's, bijvoorbeeld met degene die de metalen poten maakt. Daarna begint het zagen, schaven, schuren en het passen en meten. Welk gereedschap gebruik je daar dan voor? Onderweg kom je hindernissen tegen. Niet alleen noesten, maar omdat we vooral werken met rooibomen uit Nijmegen, ook granaatscherven of grind. We komen van alles tegen, er zit nogal wat geschiedenis in een boom. Dan moet je kiezen, gooi je het tafelblad weg, of integreer je die granaatscherf juist in het eindproduct en behoudt je het unieke karakter. Als de tafel uiteindelijk klaar is, komt de nabehandeling, de juiste olie kiezen voor een mooi oppervlak, polijsten, poetsen en nog eens poetsen.'

Sociale vaardigheden en vakbekwaamheid

'Op dezelfde manier werken we hier met onze mensen. Er zitten nogal wat noesten en oneffenheden in. Als een jongen of meisje zich hier aanmeldt, vinden er eerst de nodige gesprekken plaats. Daar houdt vooral mijn vrouw Lonneke zich mee bezig. Als zij groen licht geeft wordt er een individueel competentieontwikkelplan gemaakt en gaan we aan de slag. Iedereen begint op het ontwikkelplein. Daar werken we vooral aan sociale vaardigheden. Daarnaast bouwen we geleidelijk de vakbekwaamheid op, van simpel naar complex. Elk eindproduct, hoe klein ook, betekent een succeservaring voor de maker.'

Jarno is geen aanhanger van pappen en nathouden. Afspraak is afspraak, vooral op tijd komen. 'Da`s voor een hoop jongeren al moeilijk genoeg, want ze missen vaak elke structuur. Maar daar begint het mee, desnoods haal ik ze zelf hun nest uit. Ritme opbouwen, luisteren en overleggen, tegenslagen incasseren zijn net zo belangrijk. Wij zorgen voor het ontbijt, want je mag er niet van uit gaan dat moeders de boterhammetjes heeft gesmeerd. Wonen en werken moeten in balans worden gebracht. Ook de lunch wordt geregeld en we eten samen. Elke woensdagmiddagmiddag gaan we met zijn allen sporten. Da`s verplicht. Samen met Willy en Kemal van de Boksacademie Nijmegen, hier om de hoek, is er voor iedereen een programma op maat gemaakt. Voor de een is het omgaan met weerbaarheid voor de ander juist een assertiviteitstraining.'

 

Vier leermeesters in vaste dienst en een paar trouwe vrijwilligers zorgen voor de vakbekwaamheid. Iedereen heeft hier een buddy, een andere jongere die al wat verder in het traject zit. Zo ervaren ze wederzijdse verantwoordelijkheid, houden ze elkaar in de gaten en voorkom je dat ze tussen wal en schip raken.

Nazorg

Tel je alles op dan is Stadsboom een unieke plek waar hard gewerkt wordt aan een startpositie op de arbeidsmarkt. 'Via werk kun je je ontwikkelen en ontplooien. Iedereen heeft daar recht op. Voor onze doelgroep is het krijgen van een reguliere arbeidsplaats helaas geen vanzelfsprekendheid. Ook na afloop van het traject blijven we de nodige nazorg leveren. Gevaar van terugval blijft aanwezig. Straks ga ik bijvoorbeeld naar de woningbouw vereniging. Eén van de jongens heeft zelfstandig woonruimte geregeld. Bij het nemen van de laatste hobbels kan hij op onze steun rekenen en dat gaat niet vanachter een bureau.'

Jarno Wilbers is ervaringsdeskundige en weet dat concrete persoonsgerichte hulp erg belangrijk is. Die heeft hij zelf gemist. Door zijn ADHD werd hij van school gestuurd en raakte aan de drank en de drugs. 'Ik ben door een hel gegaan en heb letterlijk zelfs onder de brug gelegen. Op het juiste moment wist ik me te herpakken en leerde ik mijn vrouw Lonneke kennen. Omdat ik gelukkig al een afgeronde opleiding tot timmerman en meubelmaker had, konden we hier op het Honigterrein de Stadsboom opzetten.'

Andere bedrijfsruimte gezocht

Jarno leidt ons door het bedrijf. De oppervlakte is enorm: het ontwikkelplein, een machinale timmerwerkplaats, een metaalwerkplaats en de droogkamer waar de ruwe, onbewerkte boomstammen liggen opgeslagen. 'Met kantoor en kantine erbij zo`n 1200 vierkante meter. Jammer genoeg moeten we hier binnenkort weg. Het Honiggebouw gaat weg en er worden appartementen gebouwd. Vanaf het begin wisten we dat. Jammer genoeg hebben we nog geen andere ruimte. De gemeente Nijmegen kan ons niet verder helpen. Die heeft ook geen ruimte met deze oppervlakte tot haar beschikking. En commercieel huren is voor ons onmogelijk. We zijn nu nog een BV, maar willen het bedrijf omzetten naar een stichting. De verkoop van onze producten is absoluut niet kostendekkend. Alleen al in het ontwikkeltraject, gedurende de eerste maanden, kost elke nieuwe medewerker zo`n 1000 euro per maand. De helft van elke startende groep valt af. Ook worden we als BV niet gesubsidieerd door de gemeente. Als Stichting kom je daarvoor eerder in aanmerking', vertelt Jarno.

'Dat zou mooi zijn. We hebben inmiddels onze maatschappelijke meerwaarde wel bewezen. Ik denk dat we de maatschappij met de 18 jongeren die doorgestroomd zijn naar betaald werk al ruim drie miljoen euro aan uitkeringen en blijvende zorgkosten bespaard hebben. En dan heb je het alleen maar over geld. Belangstelling van de media en de politiek is er genoeg. Iedereen is lovend over wat wij hier doen, maar daarmee hebben we nog geen vervangende ruimte. Ik heb mijn hoop nu gevestigd op `De Vrienden van de Stadsboom`, een club van vooral Nijmeegse ondernemers die ons een warm hart toedraagt en ons misschien verder kan helpen. Het zou toch verrekte jammer zijn, als wij door ons succes uiteindelijk uit Nijmegen zouden moeten verkassen.'

---

Dit bericht delen: