[Column] Dè es so! Eniesee in je hert

Toch heeft het verleden uitgewezen dat ik zo nu en dan tijdelijk afstand kan doen van mijn uitgesproken principes ten aanzien van bepaalde zaken. Net zoals Catootje van ‘Jan, Jans en de kinderen’ dat kan: overdag demonstrerend tegen de plaatselijke slager, omdat ze ‘vegetie … vegetoe … vegetariër’ is geworden, behalve ’s avonds tijdens het eten. Zo hypocriet ben ik niet, want daar ben ik te rechtlijnig voor, maar het volgende voorbeeld spreekt boekdelen.

Het was dinsdag 21 juni 1988 toen ik als 11-jarige live, net zoals de rest van Nederland, zag hoe wij onder de bezielende leiding van ‘de generaal’, Rinus Michels, geschiedenis schreven. Tijdens de halve finale maakten we furore tegen onze ‘aartsvijand’ West-Duitsland. Spandoeken met ludieke teksten als ‘Oma, we hebben je fiets gevonden’ verfraaiden het stadion en minder fraaie leuzen galmden door een oranje waas in het Volksparkstadion te Hamburg. Daar in het hol van de adelaar pakte de leeuw dé overwinning nog voordat hij in de finale stond.

Hoewel ik te jong was om het belang van dat moment te begrijpen, voelde ik wél de emotie. Al was het alleen maar omdat de ontlading na het beslissende doelpunt van Van Basten, slechts twee minuten voor het einde van de wedstrijd, voor een ware vreugde-explosie zorgde. Eentje die haar weerga niet kende in ons anders zo nuchtere kikkerlandje. Ik weet nog goed dat mijn vader, ook geen voetbalfan, me enthousiast uitnodigde om een eindje te gaan rijden. Dit bleek een ritje naar de grensovergang bij Babberich … Jarenlang heeft daar nog de eindscore 2-1 op het muurtje geprijkt. Een tastbare herinnering aan het moment dat we ‘der Mannschaft’ hadden weten te overmeesteren. Eindelijk gerechtigheid!

Zondag 23 mei aanstaande zal er om 18:00 uur hopelijk weer een vreugde-explosie plaatsvinden wanneer de tweekoppige adelaar eendrachtig de rat afvoert in diens habitat. Met als beloning een terugkeer naar de eredivisie. Ik houd niet van voetbal, maar wel van Nijmegen. En in dat kader zing ik graag een coupletje mee:

‘Weer trekken wij ten strijde
voor ons rood, zwart en groen,
vechten ten alle tijde
N.E.C. wordt kampioen!
Vechten ten alle tijde
N.E.C. wordt kampioen!’

Houje!

Meer columns van Nathalie lezen? Lees hier de voorgaande column.

---

Dit bericht delen: