[Column] LS Het wonder van Nijmegen

‘Dit is het wonder van Nijmegen’, riep een dolblije en schor geschreeuwde Marcel Boekhoorn na afloop van de wedstrijd voor de camera’s. ‘NEC hoort op termijn in het linkerrijtje van de Eredivisie thuis.’ Hij zal daar zijn best voor gaan doen; hij gaat zich actief met de club bemoeien. Wie Boekhoorn een beetje kent weet dat ‘op termijn’ betekent dat hij een duidelijke planning in zijn hoofd heeft wanneer die termijn bereikt moet zijn: zo snel mogelijk in het komende seizoen. ‘Actief bemoeien’ betekent dat hij de regie overneemt.

Het was allerminst een uitgedroogde HEMA-worst die hij NEC in de aanloop naar de promotiewedstrijd voorhield. Hij pompte de afgelopen jaren al zo’n 25 miljoen in de club, gooit er nog een flinke schep bovenop en zal er alles aan doen om de ‘technisch failliete club’ financieel weer gezond te maken. Nee, eigenaar wil hij niet worden. In Nijmegen geen Russische, Chinese of Arabische roulette, waarbij een onbekende maar steenrijke eigenaar op duistere wijze verkregen miljoenen in de club steekt en uiteindelijk meesleept in zijn eigen financiële, juridische of politieke ondergang.
Daarvoor leent Boekhoorn zich niet. Daarvoor is hij veel te veel een Nijmeegse jongen en NEC’er in hart en nieren. NEC is van Nijmegen, van de fans, van de mensen die van de club houden.

Voor het geld hoeft hij het niet te doen. Hij heeft als miljardair zijn schaapjes al lang op het droge. NEC is voor hem een hobby en een hobby mag geld kosten. Maar als die hobby een bodemloze put dreigt te worden, kapt hij er mee en zoekt hij wat anders.
Wie bij NEC denkt naar believen flappen te kunnen tappen uit ‘de wandelende pinautomaat uit Bennekom’ komt bedrogen uit. Marcel is gekke Henkie niet Hij gaat bij geen enkele investering over één nacht ijs.

Boekhoorn lijkt impulsief, maar gaat meestal uitermate planmatig en doelbewust te werk. Dat deed hij zo’n 35 jaar geleden al toen hij zijn opleiding tot registeraccountant met een zwaar examen moest afronden en daarvoor zakte. In zijn rijtjeshuis in Lindenholt vond hij tussen de spelende kids niet genoeg rust en trok zich vervolgens als een kluizenaar terug op een stille plek. Hij mocht absoluut door niemand gestoord worden. Vervolgens slaagde hij in de tweede ronde en gaf in Het Zwaantje een groot feest, waar hij als zonnekoning uitbundig werd gefêteerd.

Als zonnekoning, BN’er, en financiële wonderboy staat hij al jarenlang in de top tien van de Quote. Da’s de buitenkant. Maar hij is ook familiemens en niet alleen een ‘Rupsje Nooitgenoeg’. Hij laat anderen meeprofiteren in zijn succes: ‘Als je niet kunt delen, kun je ook niet vermenigvuldigen’, is zijn diepste overtuiging. Hij weet als geen ander dat de grootste wonderen in grootste stilte gebeuren en goed worden voorbereid. Zo ook bij NEC.

Voordat Boekhoorn de knip trekt, moest er eerst wat gesleuteld worden aan de clubstructuur. Daaraan is de afgelopen tijd in alle stilte stevig gewerkt. Er waren te veel kapiteins met eigen belangen op het schip die de koers wilden uitzetten, met een zwabberend polderbeleid, een stoelendans bij trainers en spelers en tegenvallende resultaten als gevolg. In de landelijke media stond NEC al bekend als een ‘regionaal voetbalclubje’. Dat steekt. Al die stuurlui zijn vakkundig uit de corebusiness gezet en er is nou eindelijk rust in de tent. Via Boekhoorn haalde NEC Ted van Leeuwen als technisch directeur binnen en in diens slipstream de ervaren oud-trainer Fred Rutten en Senol Kök als hoofd scouting. Zij kunnen putten uit een reservoir van jonge spelers die op de transfermarkt komen en vooral uit de eigen voetbalacademie die barst van het talent.

Verder moeten er nog goede gesprekken plaatsvinden met de belastingdienst en de gemeente. De belastingdienst staat bekend om zijn stroperigheid. Ik wens hem een ‘lichte toets’. Ik ben bang dat als er eerst een volledige integrale beoordeling moet plaatsvinden, NEC snel weer speelt in de keukenkastjescompetitie en Marcel zelf als rechtsbuiten bij de veteranen van zijn oude voetbalclub Oranje Blauw.

Interessant worden de gesprekken met de gemeente. Een wonder is daarbij zeer gewenst. Officieel gaan ze niet over het stadion, maar ondertussen…. Aan de huurconstructie met de gemeente komt in juni, na talloze verlengingen een einde, tenzij die niet door de coronaperikelen voor onbepaalde tijd wordt uitgesteld.
Hier komt NEC, miljardair Boekhoorn dus, een socialist van de oude stempel tegen: Bert Veldhuis, wethouder van sport. Wat gaat die doen? Een partijtje ouderwetse klassenstrijd spelen, of kiest hij eieren voor zijn geld? Beter gezegd dat van de belastingbetaler. Het hoofdpijndossier Goffertstadion kost al jarenlang handen vol geld en de gemeente wil ervan af. NEC heeft moeite met het betalen van de huur en wil het stadion kopen voor 7.6 miljoen Euro en ingrijpend moderniseren. De plannen liggen al lang klaar. Met de verbouwing van de kleedkamers is al begonnen; signaal dat NEC het Goffertstadion echt niet loslaat. Hopelijk wordt een nieuwe deal - liefst een verkoop - snel beklonken.

Bert Velthuis heeft al een gedeukt imago en speelt tot aan de komende raadsverkiezingen in blessuretijd. Ik verwacht dat hij niet te moeilijk zal doen, want heel wat SP-kiezers zijn ook trouwe NEC-fans, alhoewel dat laatste nog niet helemaal tot die partij is doorgedrongen. Op 28 april nam de gemeenteraad de breed ondersteunde motie ‘Doe mij maar een Toppertje’ aan om topsport in Nijmegen beter te faciliteren. De SP stemde tegen. Da’s vragen om degradatie bij de verkiezingen van volgend jaar.

Boekhoorn zal ongetwijfeld ook een gesprek met Hubert Bruls voeren, die gaat over de veiligheid in de stad. Bruls had na de wedstijd tegen Roda JC al een nachtmerrie over opkomend hooliganisme. Hij eist dat NEC daar meer tegen gaat doen. Thuiswedstrijden in de eredivisie zullen ook meer politie-inzet vragen en daar hangt een kostenplaatje aan. Beide partijen kunnen dus niet zonder elkaar.

Marcel is een taaie onderhandelaar, die volgens eigen zeggen het woord ‘nee’ niet kent en net zo lang door gaat tot dat hij iets bereikt. En als je zestien jaar onderhandelt met Deng Xiaoping over twee reuzenpanda’s, lijkt het me stug dat je er met de gemeente niet uitkomt. Geld doet wonderen, vooral als het een hoop is. Deze keer is het niet de gemeente die bij voorbaat aan het kortste eindje trekt.

Het wonder van Rupsje Nooitgenoeg is dat het beestje zich uiteindelijk ontpopt tot een prachtige vlinder. Vlinders zijn er al zo weinig en moet je koesteren, want daar geniet uiteindelijk iedereen van!

Carolus

Meer columns van Carolus lezen? Lees hier de voorgaande column.

Luister de column als podcast:

 

---

Dit bericht delen: