[Column] Dè es so! Persco's en Paling

Maar de hobbel werd beloond met keuzevakken te over. Niet raar voor een maandagavond dat niet per se te boek staat als een typische horeca avond. Het enige dat nog restte, was het parkeerticket zichtbaar achter de voorruit plaatsen. Dat dit moeilijker bleek dan fileparkeren werd duidelijk toen het ticket tussen het dashboard en de voorruit weggleed. Foetsie. Hans Kazan was er niks bij. Het beloofde een ontspannen avond te worden …

Aangekomen in het restaurant en naar ons tafeltje begeleid, vond ik dat we een allerleukst plekje toebedeeld hadden gekregen: een tafel waarbij we niet tegenover, maar naast elkaar lekker ongegeneerd konden wegkijken naar de andere gasten. Het voelde als een inpandig terras. De avond met op de achtergrond heerlijk klinkende Caribische muziek ging dan ook voorbij als een time-lapse video. Eerst was het nog relatief rustig, maar daarna werd het gezellig drukker, maar steeds met inachtneming van de befaamde anderhalve meter. Hopelijk houdt deze tafelsetting in de toekomst stand. Níet meer letterlijk de gesprekken van buren te kunnen volgen en geen acrobatische capriolen meer uit te hoeven halen op weg naar het toilet vind ik grote pluspunten. Evenals de vergrote nadruk op hygiëne, hygiëne en nog eens hygiëne.

De Seafood plateau was XL-ent. Evenals de bediening en de wijn. Of was het juist dat laatste dat verantwoordelijk was voor de eerste twee ervaringen? Hoe dan ook, na gevoelsmatig na een eeuwigheid weer eens in ontspannenheid iets leuks te doen, voelde als een gelukzalig moment. Dit smaakt naar meer. Hopelijk gooien de nieuw aangekondigde versoepelingen op termijn geen roet in het eten.

Echter, voor iemand die altijd alles wil snappen, draaien mijn hersenen momenteel overuren. Wél grootschalige sportevenementen als de Formule 1 en voetbalwedstrijden toestaan, maar kleinschaligere evenementen uit de cultuursector verbieden. Tjonge jonge Hugo, cultuurbarbaard die je bent! Je zult er samen met Van Dissel en de zijnen wel goed over hebben nagedacht. Evenals over je immer, ellenlange, loze antwoorden naar aanleiding van Kamervragen. Het is een spel dat jij met verve beheerst: net zolang zeveren tot het aantal interrupties tot nul is gereduceerd waarna je weer gerust kunt ademhalen.

Dat je het wel vaker niet bij het rechte eind had, is je vergeven. Ook toen achteraf bleek dat je wat meer pasjanse met Janssen in acht had moeten nemen, namelijk twee weken. Bekt net zo lekker als dansen, Hugo. Raadpleeg mij voortaan eerst, ik denk graag met je mee. De beste stuurlui staan immers aan wal en na anderhalf jaar anderhalve meter voel ik mij als zovelen behoorlijk stuurloos. En hoewel het masker niet meer voor de mond hangt, staat het water inmiddels wel tot aan de lippen.

Ahoi!

Meer columns van Nathalie lezen? Lees hier de voorgaande column.

 

---

Dit bericht delen: