[Column] LS Waar is dat feestje?

Carolus
22 september 2021
Prinsjesdag wordt ook wel het feestje van de democratie genoemd. Er is in ieder geval genoeg geld om een uitbundig feest te bouwen. De miljarden vliegen de burgers om de oren en er is nog genoeg achter de hand om het voor iedereen naar de zin te maken. Maar niet iedereen heeft er zin in. Alle kleurrijke hoedjes kunnen de politieke armoe niet verbloemen.
Het lukt na een half jaar nog steeds niet om een nieuw feestcomitée van de grond te krijgen. De oude club valt steeds verder uit elkaar. Niet omdat er geen goede plannen zouden zijn of gebrek aan geld, maar omdat de potentiële kandidaten voor een nieuw comité nog steeds niet weten met wie ze de dansvloer op willen en al van te voren op elkaar zijn uitgekeken, omdat `het toch wel niets zal worden`.

Te triest voor woorden. Het feest is bedoeld voor anderen, voor de burgers van dit land. In plaats van de kleurige hoedjes hadden de dames uit spijt, berouw of schaamte beter as over hun hoofd kunnen uitstrooien. De gemiddelde burger heeft het helemaal gehad met onze politici, het vertrouwen is helemaal weg. Ze krijgen rapportcijfers, waarmee je hopeloos blijft zitten. Of dat nou de bedoeling is?

In ieder geval gaat zaterdag de anderhalve-meter-maatregel eraf en mogen we weer veel meer. Tenminste als je een coronapas kunt laten zien en `s avonds om 12.00 uur is het wel kinderbedtijd en moet iedereen braaf naar huis. Natuurlijk ontstond er in de Haagse kibbelkamer weer een heuse discussie of die pas ook noodzakelijk moest zijn op het terras. Nee, oordeelde onze volksvertegenwoordiging, op het terras is dat niet nodig. Hugo vreesde willekeur in de kroeg en bepaalde: zit je op het terras en moet je een plas dan kan dat toch echt alleen met een pas. Je zult maar hoge nood hebben! Uit ervaring weet ik dat het na een paar biertjes in de regel niet bij één keer plassen blijft. Moet ik dan ook telkens weer die code laten zien? Ook als het niet zo heel erg druk is en de kastelein al lang en breed weet dat ik nog wel even blijf plakken. Leuk verzonnen van Hugo, maar weer eens onuitvoerbaar.

`Daar doe ik niet aan mee’, brieste Khalid Oubaha categorisch in Op 1, `ik word als arme horecaondernemer weer eens gepakt.` En toen kwam zijn aap uit de mouw. Niet vanwege de onuitvoerbaarheid; de maatregel zou hem op een kroeg met een beetje terras, zoals de Drie Gezusters, al gauw zo`n 80.000 euro aan extra personeelslasten kosten. Nou staat deze Khalid toch al niet bekend om zijn ruimhartig personeelsbeleid en de twijfel is groot of hij dat bedrag zelfs in zijn meeste vette jaren wel ooit heeft betaald.

Bruls zat ernaast, hoorde de tirade meesmuilend aan en merkte fijntjes op dat hij als burgemeester de maatregelen toch zou moeten handhaven.

We zullen eens zien wat Oubaha gaat doen als de 75% van zijn klandizie die wel gevaccineerd is, gaat doen als ze zijn horecatenten links laten liggen. Dan kan hij zijn feestje in de Molenstraat wel vergeten.

Dit soort horecaondernemers hebben een ultrakort geheugen. Wat waren ze na de eerste golf blij toen ze weer open mochten en van iedere bezoeker de contactgegevens uitvoerig moesten noteren. Daarbij vergeleken, is het checken van de coronapas kattenpis.

Het overgrote deel van onze bevolking wil wel van de vrijheid genieten en neemt het ongemak van de checkapp voor lief.

Afgelopen weekend was ik met Knotsenburgs oudste dweilorkest De Volle Blaos voor de 31e keer op bezoek bij de wijnfeesten in het rustieke Erpel am Rhein. Nee, het waren geen grote feesten met duizenden bezoekers zoals andere jaren, maar wat waren de inwoners blij dat ze weer mochten. Daar geen gedram en genuil aan de poort. Alle bezoekers hielden zich keurig aan de geldende toegangsmaatregelen, die niet eens met harde hand gehandhaafd hoefden te worden. De hele markt zat gecheckt en geplaceerd in een mum van tijd helemaal vol.

Hoewel niet eens geëist, hadden velen die al gevaccineerd waren zich nog eens extra laten testen om het feestje voor andere bezoekers niet te bederven. En niet alleen dit feestje. Binnenkort begint het carnavalseizoen en dat vieren ze daar ook graag met z`n allen. Zo kan het dus ook. Van zo`n gemeenschapsgevoel kun je hier vaak alleen nog maar dromen.

Vanavond speelt ons NEC in een volle Goffert tegen FC Utrecht. Alle bezoekers zijn dan gecheckt. Het bestuur hoopt op een groots feest. `Al mot ik krupe`, gezongen door een aantal bekende Nijmegenaren, wordt op een groot videoscherm vertoond. Uit duizenden kelen zal ons volkslied meegezongen worden en over stadion en stad schallen.

`Al mot ik krupe, op blote voete gaon`, voor het echte Nimwegengevoel. Dat `duut best pien` en houden onze knieën niet zo lang vol. En dat hoeft ook helemaal niet, voor twee prikkies kun je op elk Nimweegs terras en in elke Nimweegse kroeg op elk uur van de dag `de St. Steven heuren slaon`.

Graodus had dat voor zo`n feestje graag over gehad.

Carolus

Meer columns van Carolus lezen? Lees hier de voorgaande column van Carolus.

 


Dit bericht delen:

Advertenties