[Column] Dè es so! Het beestje bij zijn naam noemen

Of had zijn vader een vooruitziende blik en bleek deze jongen over een groot cognitief vermogen te beschikken? Hoe dan ook, zijn naam is in ieder geval, weliswaar onbedoeld foutief, uit te spreken. Niet zoals de naam van het kind van Elon Musk en zijn inmiddels ‘X’ Claire Boucher. Zij besloten recentelijk hun spruit ‘X Æ A-12’ te noemen. In tegenstelling tot Brains situatie was hier wél goed over nagedacht. Maar net als bij het bedenken van een tatoeage voor jezelf, is het verzinnen van een naam voor je nageslacht onderhevig aan emotie en niet per se tenminste houdbaar tot de einddatum.

Zo dacht ik jaren geleden dat een vriendin van mij Bonny heette. Totdat bij toeval het naambordje van haar appartement, met de daarop ingegraveerde initialen S.M., mijn aandacht trok vanwege voor de hand liggende redenen ... Aangezien ik niet verwachtte dat haar voornaam Sado zou zijn, was de vraag gauw gesteld. Bleek ze geen Bonny, maar gewoon Sonja te heten! Wat was nou het geval? Haar broer noemde haar als kind altijd Sonnebon. Waarop haar ouders besloten dat zij Bonny eigenlijk een veel leukere naam voor haar vonden. En zo geschiedde: op haar vijfde levensjaar werd zij omgedoopt tot Bonny en dat is ze tot op de dag van vandaag gebleven. Ik ben blij toe, want ik vind Sonja helemaal niet bij haar passen.

Sinds kort heb ik een Harvey in mijn leven. Ik weet dat zijn naam de nodige associaties kan oproepen. Hij is inderdaad ook wat gezet, maar dat vind ik eigenlijk wel charmant. Ik zou het ook liever gespierd willen noemen. Hij is niet meer de jongste en verder heeft hij volgens mijn omgeving ietwat grote oren, een relatief platte neus en een rommelig gebit. Onbeschaamd eigenlijk hoe men in dit Insta-tijdperk altijd maar een ander op zijn uiterlijk denkt te mogen beoordelen. Ze kennen hem niet zoals ik hem ken! Voor mij is hij de allermooiste!

En ondanks dat hij niet van de lange, romantische wandelingen in het Goffertpark is, houdt hij wel van naderhand knuffelen op de bank. Spijtig is het wel dat hij snel in slaap valt waarna zijn ademhaling overgaat in luid gesnurk, afgewisseld met zachte, stinkende scheetjes. Maar zoals altijd neem je dat soort zaken voor lief wanneer je je hart aan iemand hebt verpand. 

Andere vrouwen vinden hem ook leuk. Dat merk ik wanneer ik met hem op stap ben. Ik stoor me er eigenlijk niet zo aan, omdat ik weet dat ik op dat moment de enige voor hem ben. Er is namelijk sprake van een wederzijdse afhankelijkheid: ik bloei op wanneer hij er is en voor hem vervul ik zijn eerste levensbehoeften. Jammer genoeg moet ik hem weer een poosje missen, omdat hij naar zijn eerste grote liefde is teruggegaan. Gelukkig gaat zij in de herfstvakantie op familiebezoek en dan mag ik hem weer in mijn armen sluiten <3

Houje!


Meer columns van Nathalie lezen? Lees hier de voorgaande column.

---

Dit bericht delen: