[Column] LS Sombere tijden
Carolus
3 november 2021
We zitten weer volop in de herfst. Een hoop mensen genieten van de kleurenpracht, de frisse lucht en de najaarszon. Anderen krijgen sombere gedachten als ze de blaadjes zien vallen, zijn prikkelbaar, hebben moeite met opstaan of worden overvallen door een spontane griep.
Als je de tv aanzet of de krant leest word je er niet vrolijker op. Nederland wordt getroffen door de ene crisis na de andere. Er gaat haast geen dag voorbij of er komt wel eentje bij. Ons land grossiert erin. Optimisten moet je met een vergrootglas zoeken.
Corona houdt van het donkere jaargetijde en slaat weer ongenadig om zich heen. Deze keer vooral onder ongevaccineerden met als gevolg uitgestelde operaties, overspannen zorgpersoneel en heel veel priemende vingertjes naar de viruswappies, onwetenden en godvrezenden uit de Biblebelt. De solidariteit van vorig jaar is ingeruild voor groot onderling wantrouwen. Ons leuke landje dreigt door kwaadheid, agressie en een ongekende criminaliteit uit elkaar te vallen. Polderen lijkt een uitgewerkt recept. Dit warm gekoesterd democratisch systeem kost te veel tijd en levert alleen halfslachtige compromissen op. Nederland kleurt inmiddels op heel wat internationale kaartjes dieprood.
Arme Hugo, als nationale Kop van Jut kan hij het niet goed doen. De charme van zijn vlotte babbel is uitgewerkt. Zijn nieuwe baardje vertoont in een mum van tijd dezelfde grijze vlekkerigheid als zijn modieuze schoentjes.
Het KNMI verwacht een stijging van de zeespiegel van minimaal één meter en als er niet snel iets aan het klimaat wordt gedaan, worden dat er zelfs twee. Het doemscenario van Nijmegen Aan Zee komt wel erg dichtbij. De lucht die je dan hier aan de waalstrandjes inademt is ook nog eens vergiftigd door de asfaltfabriek en de ijzergieterij, waar honderden hardwerkende maar onwetende mensen hun brood verdienen.
Jasper Konijnenbelt van de PvdA is blij met de snelle tegenmaatregelen: ‘Dit lijken de inleidende schoten te zijn van een veldslag. Bij de eerste metingen is het gelijk raak.’ Oei, als je het Nijmeegse geschiedenisboek openslaat weet je wat inleidende beschietingen onze stad hebben gebracht. Niet veel goeds, alleen puinhopen!
Toch goed dat hij nu al aan de bel trekt voordat we allemaal halsoverkop naar Nijmeegs Jopie moeten rennen om een gasmasker aan te schaffen.
Onze plaatselijke politici zitten met een groot dilemma. Duurzaamheid staat hoog in het groene vaandel en ze scoren er goed mee. Ze zijn maar wat blij dat onze Green Capital bedrijven heeft die duurzaam produceren en oude meuk recyclen zoals de asfaltfabriek en de ijzergieterij. Maar dat levert wel een uitstoot van schadelijke stoffen op. Mensen worden er ziek van. En als dit uit metingen blijkt, krijgen de ambtenaren vervolgens de schuld, want die geven immers namens die politici de vergunningen af. Wie is er nou echt verantwoordelijk?
In het Schotse Glasgow zullen de politici die de internationale klimaattop bijwonen weinig tijd hebben voor de typische folklore van doedelzakmuziek, paalwerpen en touwtrekken.
Corona houdt van het donkere jaargetijde en slaat weer ongenadig om zich heen. Deze keer vooral onder ongevaccineerden met als gevolg uitgestelde operaties, overspannen zorgpersoneel en heel veel priemende vingertjes naar de viruswappies, onwetenden en godvrezenden uit de Biblebelt. De solidariteit van vorig jaar is ingeruild voor groot onderling wantrouwen. Ons leuke landje dreigt door kwaadheid, agressie en een ongekende criminaliteit uit elkaar te vallen. Polderen lijkt een uitgewerkt recept. Dit warm gekoesterd democratisch systeem kost te veel tijd en levert alleen halfslachtige compromissen op. Nederland kleurt inmiddels op heel wat internationale kaartjes dieprood.
Arme Hugo, als nationale Kop van Jut kan hij het niet goed doen. De charme van zijn vlotte babbel is uitgewerkt. Zijn nieuwe baardje vertoont in een mum van tijd dezelfde grijze vlekkerigheid als zijn modieuze schoentjes.
Het KNMI verwacht een stijging van de zeespiegel van minimaal één meter en als er niet snel iets aan het klimaat wordt gedaan, worden dat er zelfs twee. Het doemscenario van Nijmegen Aan Zee komt wel erg dichtbij. De lucht die je dan hier aan de waalstrandjes inademt is ook nog eens vergiftigd door de asfaltfabriek en de ijzergieterij, waar honderden hardwerkende maar onwetende mensen hun brood verdienen.
Jasper Konijnenbelt van de PvdA is blij met de snelle tegenmaatregelen: ‘Dit lijken de inleidende schoten te zijn van een veldslag. Bij de eerste metingen is het gelijk raak.’ Oei, als je het Nijmeegse geschiedenisboek openslaat weet je wat inleidende beschietingen onze stad hebben gebracht. Niet veel goeds, alleen puinhopen!
Toch goed dat hij nu al aan de bel trekt voordat we allemaal halsoverkop naar Nijmeegs Jopie moeten rennen om een gasmasker aan te schaffen.
Onze plaatselijke politici zitten met een groot dilemma. Duurzaamheid staat hoog in het groene vaandel en ze scoren er goed mee. Ze zijn maar wat blij dat onze Green Capital bedrijven heeft die duurzaam produceren en oude meuk recyclen zoals de asfaltfabriek en de ijzergieterij. Maar dat levert wel een uitstoot van schadelijke stoffen op. Mensen worden er ziek van. En als dit uit metingen blijkt, krijgen de ambtenaren vervolgens de schuld, want die geven immers namens die politici de vergunningen af. Wie is er nou echt verantwoordelijk?
In het Schotse Glasgow zullen de politici die de internationale klimaattop bijwonen weinig tijd hebben voor de typische folklore van doedelzakmuziek, paalwerpen en touwtrekken.
Touwtrekken wordt het wel, met de opwarming van de aarde als inzet. De nood is immers hoog en er moet snel iets gebeuren wil het klimaat niet een definitief loopje met ons nemen. Een weg terug is er niet. Volgens het laatste VN-klimaatrapport en onze eigen Raad van State zijn we al te laat en halen we Parijs niet eens.
Zoals bij al deze conferenties zal er vooral achter de schermen aan heel wat touwtjes worden getrokken om er uiteindelijk zelf, dus voor eigen bühne en herverkiezing, zo gunstig mogelijk uit te komen. De slotverklaring zal bol staan van plannetjes, beloften en dingen die echt moeten. Wat is zo’n handtekening onder zo’n verklaring nou waard? Papier is geduldig! Dat wordt uitstellen en dus komen er zomaar nog een paar graden opwarming bij. Nieuw voer voor Greta.
Ik begin steeds meer sympathie te krijgen voor Greta Thunberg. Nou heb ik het niet zo erg op drammerige opgefokte pubers die op een schreeuwerige, ongenuanceerde en ondiplomatieke manier hun gelijk van de daken schreeuwen.
Maar ik ben ook een ouder die zich zorgen maakt over de toekomst van onze kids. Het schiet niet op. Diplomatie werkt niet snel genoeg en nuances worden tot op het bot uitgemolken en smelten letterlijk weg als sneeuw voor de zon. Greta heeft echt gelijk. Met ‘het zal mijn tijd wel duren’ en vervolgens de kop in het zand steken, staat het water ons binnen de kortste keren aan de lippen.
Dus jullie Carolus is nou op de duurzame toer. Op mijn manier dan. Vorig jaar zijn er al zonnepanelen op ons dak gelegd en het huis is goed geïsoleerd. Nu was het automobiel aan vervanging toe. Na lang wikken en wegen toch maar een stekkerauto aangeschaft. Voor alle zekerheid zo’n halve, een hybride, want het vakantieadres moet wel gehaald worden en met de trein kost het drie dagen extra. Als je al ooit aankomt! Dure grap trouwens zo’n hybride; verre vakanties zitten er voorlopig niet meer in.
Wat duurzaam voedsel betreft gaan we uit van ons gezond verstand en niet van alle ‘duurzame’ reclame. Ik vertrouw die reclame niet zo. Een groen deksel op een potje of wat groene strepen op het etiket maken dat duurzame voedsel vooral duur en het bederft trouwens net zo snel.
Nu we via Operatie Steenbreek net de tegels uit de tuin hebben gewipt en vervangen voor perkjes met mooie meerjarige plantjes, heb ik geen zin om die te ruilen voor worteltjes, kroppen sla en vergeten groenten. Wie weet wat voor giftige ellende er allemaal in de grond zit?
Vleesvervangers kunnen me ook niet echt bekoren. Ik krijg er lange tanden van. Als die worden opgediend krijg ik spontane hallucinaties van een ouderwetse bal gehakt drijvend in een flinke plas jus. Tofu doet me denken aan de bolletjes kleffe deeg die ik vroeger als aas gebruikte om vissen te vangen. Die beten toen al niet.
Stel je eens voor: een bord dampende boerenkool met tofu, maar zonder spekjes en wurst van de Hema in een kuuleke met jus. Ajakkes!
‘Wen er maar aan’, hoor ik Greta van verre roepen.
Ik wen er wel aan. Ik heb het als menneke al eerder meegemaakt: zelden vlees, de ijsbloemen op de ramen van de slaapkamer, een gammele fiets en een dikke trui in plaats van een warme kachel en nooit op vakantie. Greta heeft gelijk, we kunnen veel minder. De vraag is of haar leeftijdgenoten dat ook kunnen.
Mooie tijd die herfst. Tijd om vrienden uit te nodigen voor een hazenpeper of konijnenbout en een urenlang bordspel om de somberheid te vergeten. Greta is van harte uitgenodigd. Zou ze ook een lekkere herfstbok lusten?
Zoals bij al deze conferenties zal er vooral achter de schermen aan heel wat touwtjes worden getrokken om er uiteindelijk zelf, dus voor eigen bühne en herverkiezing, zo gunstig mogelijk uit te komen. De slotverklaring zal bol staan van plannetjes, beloften en dingen die echt moeten. Wat is zo’n handtekening onder zo’n verklaring nou waard? Papier is geduldig! Dat wordt uitstellen en dus komen er zomaar nog een paar graden opwarming bij. Nieuw voer voor Greta.
Ik begin steeds meer sympathie te krijgen voor Greta Thunberg. Nou heb ik het niet zo erg op drammerige opgefokte pubers die op een schreeuwerige, ongenuanceerde en ondiplomatieke manier hun gelijk van de daken schreeuwen.
Maar ik ben ook een ouder die zich zorgen maakt over de toekomst van onze kids. Het schiet niet op. Diplomatie werkt niet snel genoeg en nuances worden tot op het bot uitgemolken en smelten letterlijk weg als sneeuw voor de zon. Greta heeft echt gelijk. Met ‘het zal mijn tijd wel duren’ en vervolgens de kop in het zand steken, staat het water ons binnen de kortste keren aan de lippen.
Dus jullie Carolus is nou op de duurzame toer. Op mijn manier dan. Vorig jaar zijn er al zonnepanelen op ons dak gelegd en het huis is goed geïsoleerd. Nu was het automobiel aan vervanging toe. Na lang wikken en wegen toch maar een stekkerauto aangeschaft. Voor alle zekerheid zo’n halve, een hybride, want het vakantieadres moet wel gehaald worden en met de trein kost het drie dagen extra. Als je al ooit aankomt! Dure grap trouwens zo’n hybride; verre vakanties zitten er voorlopig niet meer in.
Wat duurzaam voedsel betreft gaan we uit van ons gezond verstand en niet van alle ‘duurzame’ reclame. Ik vertrouw die reclame niet zo. Een groen deksel op een potje of wat groene strepen op het etiket maken dat duurzame voedsel vooral duur en het bederft trouwens net zo snel.
Nu we via Operatie Steenbreek net de tegels uit de tuin hebben gewipt en vervangen voor perkjes met mooie meerjarige plantjes, heb ik geen zin om die te ruilen voor worteltjes, kroppen sla en vergeten groenten. Wie weet wat voor giftige ellende er allemaal in de grond zit?
Vleesvervangers kunnen me ook niet echt bekoren. Ik krijg er lange tanden van. Als die worden opgediend krijg ik spontane hallucinaties van een ouderwetse bal gehakt drijvend in een flinke plas jus. Tofu doet me denken aan de bolletjes kleffe deeg die ik vroeger als aas gebruikte om vissen te vangen. Die beten toen al niet.
Stel je eens voor: een bord dampende boerenkool met tofu, maar zonder spekjes en wurst van de Hema in een kuuleke met jus. Ajakkes!
‘Wen er maar aan’, hoor ik Greta van verre roepen.
Ik wen er wel aan. Ik heb het als menneke al eerder meegemaakt: zelden vlees, de ijsbloemen op de ramen van de slaapkamer, een gammele fiets en een dikke trui in plaats van een warme kachel en nooit op vakantie. Greta heeft gelijk, we kunnen veel minder. De vraag is of haar leeftijdgenoten dat ook kunnen.
Mooie tijd die herfst. Tijd om vrienden uit te nodigen voor een hazenpeper of konijnenbout en een urenlang bordspel om de somberheid te vergeten. Greta is van harte uitgenodigd. Zou ze ook een lekkere herfstbok lusten?
Carolus
Meer columns van Carolus lezen? Lees hier de voorgaande column.
Luister hier de column als podcast.
Meer columns van Carolus lezen? Lees hier de voorgaande column.
Luister hier de column als podcast.
Dit bericht delen:
Advertenties
