[column] LS Jaar van de Tijger
Op 1 februari begon volgens de Chinese horoscoop het Jaar van de Tijger. Word je in de twaalfjarige cyclus in een Tijgerjaar geboren, dan ben je volgens de Chinezen een geboren leider. De tijger is immers de `koning van alle beesten`. Mensen uit 2022, 2010, 1986, 1974 en 1962 hebben dus geluk en steken van nature met kop en schouder boven de rest uit.
De rest bestaat uit simpele ratten, ossen, konijnen, draken, slangen, schapen, honden en nog wat ander laag-bij-de-gronds beestenboel. Als je tot zo'n vermaledijde ondersoort behoort, moet je heel wat uit de kast halen om een groot leider, een tijger, te kunnen worden. Tijgers zijn onafhankelijke, avontuurlijke, ambitieuze, impulsieve jagers en altijd op zoek naar nieuwe prooi en jachtvelden en ze doen dat altijd alleen. Nee, het zijn geen sociale dieren!
De meeste mensen zijn uitermate bezorgd wat dit Jaar van de Tijger zal brengen en welke tijgers er op de loer liggen. In China gedraagt Xi Jinping, volgens de horoscoop eigenlijk een slang, zich als een sabeltandtijger. Naar verwachting wordt hij eind dit jaar zelfs uitgeroepen tot Tijger Voor Het Leven.
Hij heeft zijn jachtgebied volledig onder controle. China is een absolute dictatuur, waarin minderheden bloedig worden onderdrukt, elke letter wordt gecensureerd, echte en potentiële tegenstanders uit de weg worden geruimd en iedereen met de allernieuwste technologische snufjes tot in de kleinste slaapkamertjes in de gaten wordt gehouden; Big Tiger is always watching you! Hij is onverzadigbaar en wereldwijd op zoek naar nieuwe jachtvelden. En dat lukt hem vrij aardig. Big Tiger heeft namelijk wat te bieden, vooral heel veel geld en ongekende welvaart, dat wil zeggen wat hij als restjes van zijn buit achterlaat. En daar trapt de halve wereld nog steeds in!
Maar arrogant als Big Tiger is, wil hij wel dat de hele wereld hem roemt om zijn fraaie strepen. De Olympische Winterspelen zijn daarvoor de perfecte coulisse. Vooral de opening biedt een uitgelezen kans om de grootsheid van het gastland te presenteren. Natuurlijk alles ten dienste van de sportieve jeugd, de Olympische Gedachte en de wereldvrede. Zo dansten afgelopen vrijdag honderden jongelui met een tot kaaklem verwrongen glimlach in naadloze rijtjes, knetterde het vuurwerk en werd het heilige vuur ontstoken.
Meer dan anders moest ik deze keer denken aan de opening van de Olympische Spelen in Berlijn in 1936. Hitler presenteerde Duitsland als een liefelijke ansichtkaart. De wereld was verrukt. Dat had hij hij toch maar mooi voor elkaar gekregen na de verloren eerste wereldoorlog. Volgens de internationale pers een voorbeeld voor velen. Tien jaar later was het lieflijke Duitsland veranderd in één grote bomkrater en waren er miljoenen mensen om het leven gebracht; de Olympische Gedachte en de wereldvrede opgeofferd aan de klauwen van één wild beest.
Westerse regeringsleiders en diplomaten hebben het spelletje inmiddels door en gaan niet naar deze `Genocide-Games` in Beijing. Op de eretribune zaten alleen andere roofdieren. Prominent aanwezig was Xi`s vriendje Vladimir Poetin. Deze Siberische tijger, volgens de Chinese horoscoop een uitgesproken draak, dreigt met een oorlogsmachine van 130.000 man Oekraïne met huid en haar te verslinden.
De vraag is of het bij een dreiging blijft. Of is het vooral een test om te kijken hoe eensgezind het in Poetins ogen decadente Westen nog wel is? West-Europese landen liggen continu met elkaar overhoop en zijn intern tot op het bot verdeeld. En wat doen de VS? Joe Biden komt wel oud en broos over, maar is hij echt een tandeloze tijger, die Europa in de steek laat?
Het is duidelijk dat als Poetin in Oekraïne zonder al te veel weerstand zijn gang kan gaan, de Chinese tijger vervolgens zijn klauwen uitslaat naar Taiwan en daarna de ene na de andere democratie als een dominosteen omvalt.
Democratie en vrijheid hebben hun prijs en zullen verdedigd moeten worden. Vooral tegen dit soort roofdieren, waarvan er in het jaar van de tijger enkelen heel erg gevaarlijk zijn. Door een democratisch debat met serieuze argumenten wordt hun honger niet gestild. Helaas gaat de oude wijsheid `als je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog` nog steeds op. Dat kost heel veel geld. Meer dan we er nu voor over hebben.
In mijn vorige column schreef ik al dat onze gemeenteraad geen herhaling wilde van het peperdure en slecht bezochte Democratiefestival. Dat was tegen het zere been van D66 en Groen Links. Lusanne Bouwmans van D66 beet zich er in vast en pleitte om er juist nu wel mee door te gaan. De democratie wordt immers van alle kanten bedreigd. Dus wel zo`n festival, in een nieuw jasje en gericht op `de gewone Nijmegenaar` onder de Nimweegse titel `Grondfest` en dat voor slechts 100.000 euro. Hoe verzin je het! Daar komen geen gewone Nijmegenaren op af. Tenzij ze allemaal gratis bier en gehaktballen krijgen voorgeschoteld. Anders wordt het al snel een vegetarisch links studentenfeestje op kosten van de belastingbetaler.
Afgelopen woensdag werd het nieuwe voorstel in stemming gebracht. De meeste partijen bleven standvastig en stemden onder het motto `oude wijn in nieuwe zakken` tegen. Alleen CDA en 50Plus, samen goed voor 3 zetels, gingen overstag en zorgden voor een meerderheid. Leg dat maar eens uit aan het eigen kiezersvolk. Dat zijn gewone Nijmegenaren die zich steeds meer zorgen maken over de AOW en het betalen van de energierekening en levensmiddelen. Dit soort zorgen laten al die alledaagse leventjes behoorlijk op hun grondvesten schudden. Da`s echt geen feestje.
De belangrijkste kritiek van heel veel mensen is dat de Nijmeegse politici niet meer naar de burgers luisteren en hen eerder lastig vinden dan serieus nemen. Ingezonden reacties in de media spreken boekdelen, maar worden steeds weer terzijde geschoven. Nu de `Denker des Vaderlands`, de bekende Nijmeegse filosoof Paul van Tongeren, overigens een echte Tijger, zijn grote ongenoegen hierover in een interview met De Gelderlander uitte, komt de boodschap hopelijk wel aan.
Onze oude kat meldt zich en zeurt om voer. Na twintig jaar is hij kortzichtig geworden en zijn haren vallen bij bosjes uit. Het beestje is in de loop der jaren steeds aanhankelijker geworden; een knuffeldier. Ik schud wat restjes kip in zijn bakje. De kat valt grommend aan en bijt ongenadig in mijn vinger. Bloedend kijk ik naar het tafereel. In een oogwenk heeft het klotebeest alles verslonden en wil hij meer. De aard van het roofdier verloochent zich niet. We hadden hem toch Tijgertje moeten noemen.
Carolus
Meer columns lezen van Carolus? Lees hier de voorgaande column.
Dit bericht delen:
Advertenties
