[column] LS Stoom uit de oren

We kregen weer eens een uitnodiging van onze vrienden in het Duitse Erpel, een pittoresk plaatsje aan de Rijn, tegenover Remagen, u weet wel van die beroemde brug, die er trouwens al lang niet meer is. Omdat haast alle Duitse autowegen zo`n beetje tegelijkertijd opgekalefaterd worden, namen we een stuk toeristische route langs de Rijn.

Die mooie Rijn is op veel plaatsen veranderd in een praktisch drooggevallen, stinkende geul, waar je helemaal geen brug meer nodig hebt om aan de overkant te komen. Als je goed bent in hink-stap-sprong, red je het ook zonder natte voeten te krijgen.

Als we naar Erpel gaan, is het meestal om feest te vieren. Ook nu dus. De nieuwe wijnkoningin werd gekroond en Carolus mocht weer eens een officieel woordje doen als `veursitter` van Nimweegs oudste dweilorkest De Volle Blaos. Wij komen er al meer dan 30 jaar.

De sfeer was goed en het weerzien met oude vrienden was na twee jaar Corona hartverwarmend.

Het plaatsje ziet er weer mooier uit. Nog meer oude vakwerkhuizen zijn prachtig gerestaureerd en de wijnranken sieren gevels en hangen in bogen boven de straten. Ondanks de droogte zijn alle balkons met kleurrijke bloembakken getooid; een plaatje uit het prentenboek.

En toch was het anders dan anders. Gelijk bij binnenkomst viel het op dat weer wat winkeltjes verdwenen zijn; een bakker en een kroeg hebben zelfs definitief de deuren gesloten.

Op het feestje was het minder druk en we zagen ook heel wat bedrukte gezichten.

Natuurlijk boden `die holländische Freunde` een luisterend oor om eens lekker stoom af te blazen. Hoe haalde de kastelein van de gezelligste kroeg het in zijn hoofd om de prijs voor een biertje zomaar met 20 cent te verhogen? Dat kost nou al liefst 2 Euro. En voor een schnitzel, waarvan de rand nog steeds over het bord hangt, compleet met frietjes of `bratkartoffeln en salat naar keuze, betaal je al 16 Euro. Schande toch!  Met de prijzen van de Vierdaagsefeesten nog in mijn achterhoofd heb ik wijselijk mijn mond gehouden en nog maar een rondje weggegeven.

En dan die vermaledijde politici. Er komt voor elk huishouden in Duitsland een extra belasting op gas om de energiebedrijven draaiend te kunnen houden. Die hebben dat geld hard nodig vanwege de sterk gestegen inkoopprijzen. Maar dat zijn wel bedrijven die de afgelopen maanden miljarden aan winsten hebben gecasht. De boodschappen zijn haast niet meer te betalen en de politici zijn het nog lang niet eens hoe de compensatiemaatregelen er uit komen te zien. Komt het u bekend voor?

Nou telt Erpel maar zo`n 2500 inwoners, is het bedrijfsleven magertjes en moeten de inwoners elke dag kilometers reizen om hun boterhammen ergens anders te verdienen.

Voor de boodschappen moeten ze naar de Aldi of Lidl in het buurdorp waar ze al sinds de middeleeuwen een haat-liefdeverhouding mee hebben. Toch groeit het stadje en worden er meer kindertjes geboren als ooit tevoren.

De kracht van Erpel zit in de mensen zelf en niet in een bloeiende economie. Het plaatsje telt maar liefst zo`n dertig verenigingen die er in eendrachtige samenwerking alles aan doen om de geschiedenis en cultuur te bewaren en het leven gezellig te houden. En dat lukt ze heel goed. Heel het openbare leven van brandweer tot het museum wordt overeind gehouden door vrijwilligers.

De verenigingen vieren hun feestjes en eens per jaar doen ze dat op grootse wijze tijdens het Erpeler Weinfest. In het derde weekend van september staat het stadje op zijn kop. Op zondagmiddag trekt een bloemencorso door de straatjes, waar iedereen naar toe leeft en elke vereniging en alle klassen van de basisschool aan meedoen. Het is het absolute hoogtepunt van het jaar. Uit de wijde omgeving komen er zo`n 5000 mensen op af. En dan is het echt mudvol!

Tijdens Corona ging dat allemaal niet door; mensen waren aan het overleven. Ondertussen verzonnen ambtenaren en politici van de deelstaat Reinland-Pfalz in het verre Mainz in alle stilte nieuwe veiligheidsmaatregelen waaraan voortaan elk dorpsfeest moet voldoen. Bij elke kermis, optocht of festivalletje moeten alle toegangswegen tot het dorp hermetisch worden afgesloten, overal dranghekken worden geplaatst en permanent bewaakt. Zo veel dranghekken zijn er in heel Duitsland niet, zo veel geld hebben de verenigingen niet, laat staan de menskracht. Het meest kromme is dat er voor de hulpdiensten overal een vrije doorgang van vier meter aangehouden moet worden, terwijl de straatjes vaak maar drie meter breed zijn. Hoe verzin je zo iets!

De stoom komt de organisatoren de oren uit. Ze hebben alles al overleefd. Oorlog, armoede, watersnoden en Corona. De inflatie en alle bedreigingen van nu overleven ze samen ook wel weer. Samen hebben ze de moed erin gehouden en samen hebben ze er altijd wat van gemaakt. `Wir schaffen das!` En nou maken politici en ambtenaren, volledig vervreemd van het volk vanuit hun ivoren torens met enkele onzinnige maatregelen een einde aan hun feest en halen daarmee tevens de ziel uit de gemeenschap.

Hoeveel plaatsen als Erpel zijn er niet? En niet alleen in Duitsland. Hoe vaak halen dit soort bestuurders, die vooral met zichzelf bezig zijn, niet denigrerend hun schouders op voor deze oubollige, folkloristische kneuterigheid? BBB van Caroline van der Plas spint heel wat garen uit alle boze stoomwolken.

In Nijmegen is het gelukkig heel anders. Toch?
In september dompelen we ons weer een weekendje onder in deze kneuterigheid.
Prima vooruitzicht!

Carolus

Meer lezen van Carolus? Lees hier de voorgaande columns.

 

---

Dit bericht delen: