Nijmegen Oost herdenkt omgekomen buurtgenoten aan het Truus Mastplein

De vijftienjarige Truus werd op 10 november 1944 gedood door bommen van Duitsers die vielen nabij het zwembad. Stilstaan bij de dood van Truus Mast staat symbool voor het herinneren van de tientallen doden die in Oost vielen tijdens de frontstadperiode najaar 1944, voorjaar 1945 .
Er werden op 10 november om 15 uur bloemen gelegd bij het monument, er werd kort gesproken en was een minuut stilte. Iedereen kon bij de herdenking aansluiten en bloemen leggen.
De bijeenkomst is een initiatief van Jaap Mooi, die de bommen zag vallen, Bart Janssen, de schrijver van vele boeken over de Nijmeegse oorlogspijn en de oud-journalist Rob Jaspers,

Componistenbuurt 

De herinnering aan de oorlogstijd en de bevrijdingstijd heeft vele verbanden met de Componistenbuurt en omliggende straten. Zo kwamen op 20 en 21 september 1944, de bevrijdingsdagen, vele granaten terecht in de Bachstraat en Mozartstraat. Daarbij werden kinderen en ouderen dodelijk getroffen. Op 22 september leek het even rustig en veel kinderen gingen even uit de schuilkelders de straat op. En groepje uit de Spoorbuurt trok naar het kazerneterrein. Ze vonden daar granaten en raapten ze op. Het ging echter mis. Een van de granaten explodeerde. Zes kinderen uit Oost, van 9 tot 16 jaar kwamen om, evenals enkele soldaten.

Op 28 september trof een zware bom het kruispunt Van Heutszstraat - Groesbeeksedwarsweg. Een bakkerij en drogisterij werden compleet verwoest. Acht personen kwamen om, onder hen ook enkele bewoners van de Bachstraat. Bij de laatste Duitse aanval op Nijmegen, 10 maart 1945, werd ook nog een bewoner van de Mozartstraat  dodelijk getroffen door een granaat. 

De oorlog bracht voor velen, ook uit Componistenbuurt en omgeving, onnoemelijk veel pijn en verdriet. Dromen van velen werden door de oorlog in één klap verwoest, daar moet je je altijd van bewust blijven.

Verzet, onderduikplek

Tegelijk biedt het herinneringsmoment bij het Truus Mastmonument ook de kans stil te staan bij dappere acties van stadsgenoten. Tijdens de bezettingsjaren hielden diverse onderduikers zich lang schuil boven het plafond van het grote zwembad. Zij kregen van personeel van het bad eten en drinken. In februari 1943 lieten medewerkers het zwembad ook leeglopen als hun bijdrage aan de nationale staking tegen de Duitse bezetters. En in de granatentijd eind 1944 vonden velen in de catacomben van het bad ook weer een veilig onderkomen.

---

Dit bericht delen: