[Column] LS Wilde Westen
Het was weer raak in de VS. Dodelijke schietpartijen bij bankovervallen in San Bernadino en Louisville. We kijken er niet meer van op. Vorig jaar vonden er 24 incidenten plaats op Amerikaanse scholen, waarbij 28 doden vielen. Het Wilde Westen keert terug in de VS, als het al ooit helemaal weg is geweest. Maar het Wilde Westen is dichterbij dan ooit.
Het rauwe Wilde Westen met al haar schietgrage, nietsontziende boeven de eenzame sheriff en wilde krijsende Indianen spreekt tot de verbeelding. Een hele western-filmindustrie is er op gebaseerd.
Hele generaties jongens speelden met klapperpistooltjes, een zelfgemaakte pijl en boog en een voorgebonden boerenzakdoek de helden en boeven van het witte doek na: Old Shatterhand, Winnetou, Wyatt Earp, Billy the Kid, de Daltons, Bonanza, Rawhide, je was het allemaal.
Je leefde je fantasie uit in het bos of in het Kronenburgerpark tot dat de bos- of parkwachter er een einde aan maakte. Nee, niet vanwege vermeende agressie, maar omdat je maling had aan de uitgezette wandelpaden. De enige echte slachtoffers van het spel waren de nieuwe plantjes.
Das war einmal. Zo'n spel kan nu echt niet meer. Maatschappelijk onverantwoord. De klapperpistooltjes zijn verbannen omdat ze te `echt` lijken, elke vorm van mogelijk agressief gedrag moet liefst al prenataal voorkomen worden en je verkleden als Indiaan is uitermate discriminerend naar de oorspronkelijke bewoners van Amerika. Ouders van nu hebben goed in de gaten dat agressie en discriminatie niet bevorderlijk zijn voor de ontwikkeling en carrière van hun kroost en proberen dat te voorkomen. Proberen. Veel ontgaat hen.
Dus nu ‘cowboytje en indiaantje’ niet meer mag, komen de kids van nu het huis niet meer uit. Ze spelen op hun spelcomputers realistische oorlogsgames, waarbij zelfs het strijdtoneel in Oekraïne verbleekt. Dat gaat stapsgewijs. De kleintjes hebben tijd nodig om te oefenen. Maar ze leren snel en zijn zo uitgekeken op Super Mario. Daarna volgen ‘heavy’ spelletjes en binnen de kortst mogelijke tijd weten ze wat je met welk wapen kunt uitrichten. Dat levert dan bonuspunten op, waarmee je nog vervaarlijker wapentuig kunt kopen en uiteindelijk hele ‘empires’ kunt opbouwen of vernietigen. In deze computerspelletjes draait alles om zo hoog mogelijk te scoren. Moreel besef is niet ingebouwd.
Ouders van nu hebben daar dikwijls geen flauw benul van. Ze zijn druk, druk, druk en naast hun werk altijd bezig met de kids. Die moeten zich kunnen ontplooien en alle kansen krijgen om uit te blinken. Alle hobbels worden weggestreken en er ontstaat een onderhandelingscultuurtje. Helaas vervagen dan grenzen maar al te vaak en ontbreken structuur en duidelijkheid. ‘Nee’, betekent in de praktijk dan toch ‘toe maar’. Het moet immers wel leuk blijven thuis. Liefst geen herrie in de tent.
Dan is het mooi meegenomen als het kroost zich met een computer zelf bezighoudt. Geef ze een scherm en je hebt er geen kind aan. Bovendien leren ze dan spelenderwijs de o zo noodzakelijke computervaardigheden. Dus is twee uur schermtijd per dag voor kinderen tot twee jaar al doodnormaal geworden! Maar waar blijft de kinderlijke fantasie? Bestaat die nog?
De voorbeelden voor de kids zijn de sterren die het helemaal gemaakt hebben. Die zijn miljonair, multimiljonair en hard op weg om miljardair te worden. Rijk en beroemd zijn is het nieuwe streven. Tik Tok en Instagram maken het mogelijk.
Helaas, zo werkt het niet. Het echte leven is geen showtime. Vroeger of later komen de meeste jongeren erachter dat succes toch iets te maken heeft met opleiding, een goede baan, doorzettingsvermogen, om kunnen gaan met tegenslagen en vooral een hele lange adem. Hard werken dus, niks voor niks. Er worden harde eisen gesteld zonder garantie dat je ooit miljonair wordt. Niet leuk dus.
Da’s voor velen een harde clash. De wachtlijsten voor jeugdzorg zijn eindeloos en psychologen beleven gouden tijden. Gelukkig komt het overgrote deel van de jeugdigen goed op hun pootjes terecht.
Voor een deel dus niet. Die reageren hun stress af op het voetbalveld. Niet door hard tegen een bal te trappen, maar door stennis te schoppen. Racistische scheldpartijen, vernielingen, rookbommen, vuurwerk, complete veldslagen met de aanhang van tegenstanders en ordebewakers veranderen menig stadion in een slagveld. Goedwillende supporters moeten het bezuren. Terecht weigeren de belastingbetalers voor de kosten op te draaien.
Een ander deel, vaak zeer jonge opgefokte crimineeltjes, zwicht voor snel verdiend geld in de misdaad, meestal diefstal en drugshandel.
Ze vullen menige aflevering van Opsporing Verzocht.
Hun helden hebben het helemaal gemaakt. In een aantal gevallen zitten die in de zwaarbewaakte bajes en spelen daar hun sinistere variant van het spelletje boefje-met-verlos.
Ondertussen terroriseren hun jeugdige adepten complete binnensteden.
De concurrentie tussen de bendes is gigantisch. Je moet je kunnen verdedigen, dus een groot mes is wel het minste wat je continu bij je moet hebben. Via internet heb je dat de volgende dag in huis. Voor zo’n 600 euro koop je op de zwarte markt een pistool. Dat mag niet, maar de pakkans is klein. Minderjarigen krijgen een taakstraf en een strafblad. De boefjes lachen zich kapot. Een weekje schoffelen bij bureau HALT is goed voor de conditie en met een strafblad maak je in het crimineel circuit snel carrière.
Ben benieuwd of het Kronenburgerpark deze zomer in de avonduren ook weer verandert in ons eigen Wilde Westen. Slaagt sheriff Bruls er in de orde te handhaven?
Carolus
Meer lezen van Carolus? Lees hier zijn vorige column.
Dit bericht delen:
Advertenties
