[Column] LS 'Vijfenzeventig verhaaltjes, een inkijkje'

Een paar weken geleden vroeg een kennis mij hoeveel columns ik voor Nieuws uit Nijmegen inmiddels heb. Ik wist het niet, ik houd er geen lijstje van bij. Ik heb een hekel aan lijstjes. In mijn werkzame leven maakte ik vaak'to-do-lijstjes', toen ook al geen succes. Thuis ben ik toch maar eens gaan tellen. Dit is column numero 75.

Mijn column - ik noem het zelf liever een verhaaltje - verschijnt eens in de twee weken, altijd op woensdag. Da's niet veel, hoor ik u zeggen, de meeste columnisten doen het vaker. Klopt, maar de ene column is de andere niet. Het spectrum reikt van dagelijkse oprispingen en verwoorde frustraties tot en met diepzinnige bespiegelingen. Uiteraard tegen betaling. Bij Nieuws uit Nijmegen wordt er behalve een onkostenvergoeding en een tweemaandelijkse borrel niets betaald. Het is en blijft vooral vrijwilligerswerk dat je leuk moet vinden. Maar vrijwilligerswerk is nooit vrijblijvend, mensen rekenen wel op je. Afspraak is dat we gemiddeld vijf uur per week met schrijven of fotograferen bezig zijn.

Elke dag schrijft Thomas Verbogt een column in de Gelderlander. Tijdens het schrijven luistert hij naar de Vier Jaargetijden van Vivaldi. Dat muziekstuk duurt zo'n drie kwartier. Binnen die tijd moet zijn column af zijn. Knap, dat red ik niet, het verzamelde werk van Mozart komt meer in de buurt.

Mijn columns zijn ook langer en ik verwerk nogal wat feitjes die gecontroleerd moeten worden. 'Fact check' heet dat; aan roeptoeterij doe ik niet. Er moet tijdens het schrijven ook heel wat geschaafd en vertimmerd worden. De delete-toets is mijn favoriete knop.

Het waakvlammetje voor het onderwerp voor de volgende column staat altijd aan. Meestal worden de contouren in de week voor publicatie steeds meer zichtbaar. Een enkele opmerking tijdens een gesprek kan al een trigger zijn. Maar als ik op de zondagavond nog steeds niks heb, krijg ik het Spaans benauwd en wordt het persen. Vaak worden dat toch de leukste stukjes. Af en toe, zoals vorige week, heb ik geluk en worden de onderwerpen mij in de schoot geworpen. Als u verder leest, begrijpt u vast wat ik bedoel.

Ik probeer altijd iets uit het landelijk en plaatselijk nieuws aan elkaar te knopen. Da's niet altijd even gemakkelijk. Nijmegen heeft toch een hele aparte dynamiek; een jeugdig, progressief, milieubewust en swingend Havana aan de Waal, waar het altijd zindert van de 'vibes', behalve die van verbrandingsmotoren op wielen.

Maar ook de stad van dorpse kneuterigheid, waarin de burgemeester wekelijks voor de ouderen de bingoballetjes laat rollen. Tja, die moeten ook vermaakt worden. Ze zullen nu wel heel blij zijn dat ze met een StadsHopper voor maar liefst 4 personen en een rolstoel of rollator naar het centrum kunnen. Dat wordt dringen geblazen met zo'n 31.000 vijfenzestigplussers en ongeveer 20.000 mensen met een beperking!

Misschien kan de gemeente een wachtlijst aanleggen op welke dag en uur van het jaar de StadsHopper voor de individuele gebruiker klaar staat. Daarmee kan de gemeente gelijk reguleren dat het centrum op bepaalde momenten niet overspoeld wordt met rolstoelen en rollators. Het flitsende fietsvolkje, racend op weg naar een nieuwe 'vibe', zou van al die oude brekebenen immers behoorlijk last kunnen hebben. Wordt het trouwens niet hoog tijd voor een fietsverbod in onze drukke centrumstaten?
Met 114 camera's per vierkante kilometer en elke boa een eigen bodycam moet dat toch te controleren zijn!

Ik raad al de gebruikers van de StadsHopper wel aan een verrekijker mee te nemen om de reclameborden op A4-formaat van de plaatselijke middenstand te kunnen ontcijferen. Groter mogen ze namelijk niet meer zijn.

Kijk, het weren van auto's, het aantal bewakingscamera's, de StadsHopper en het verbod op reclame-uitingen zijn voor mij als verhaaltjesschrijver leuke cadeautjes.

Gelukkig zorgt ook het Haagse soaptheater altijd voor onverwacht spektakel met als cliffhanger het moment wanneer Rutte op zijn glibberige pad definitief ten val komt.

De Nijmeegse tegenhanger is ongetwijfeld de grote vraag of Hubert Bruls zich nog eens voor vijf jaar herkiesbaar stelt als burgemeester. Niet dat u daarover iets te zeggen hebt, dat beslist onze gemeenteraad. Wel belangrijk of hij door het linkse volkje nog steeds gepruimd wordt en wat de Stadspartij daarvan vindt. Helaas voor u vindt de procedure achter gesloten deuren plaats. We zullen zien, maar daar zitten voor Carolus vast leuke verhaaltjes in.

Nou vind ik verhaaltjes vertellen en schrijven wel erg leuk. Ik heb er heel wat aan overgehouden. Geen geld, maar wel nieuwe vrienden, leuke contacten en eretitels. Wat dacht u van 'Veursitter van Niks' van Nijmeegs oudste dweilorkest 'De Volle Blaos, muziekmakerij van de Schwung'. Volgens de statuten wordt van de 'veursitter' alleen verwacht dat hij de vergaderingen opent en sluit en zich verder nergens mee bemoeit. Dat houd je met gemak een mensenleven vol.

En 'Prinz von Erpel', dat plaatsje aan de Rijn, waar ik als Prins Carnaval mocht ervaren dat de zogenaamde 'Deutsche Gründlichkeit' geen bal voorstelt. Of 'Heer van Knotsenburg', vanwege mijn verhaaltjes in de carnavalskrant en buuts voor Nimweegse tönnekspraoters. Jawel, Carolus is een carnavalist en zal daarom onze zogenaamde 'Very Important Persons' altijd een spiegel blijven voorhouden.

Ik heb in mijn leven al heel wat verhaaltjes verteld en geschreven. Als leraar geschiedenis, decaan en teamleider heb ik er 43 jaar de kost mee verdiend.

Bij mijn pensionering kreeg ik een afscheidsfeestje in Romeinse sfeer aangeboden. Tja, de geschiedenis van de oude Romeinen heeft altijd mijn bijzondere belangstelling gehad. Ze houdt ons een spiegel voor van cultuur, religieuze tolerantie, wetgeving, maar ook van slavernij, oorlog, onderdrukking en machtshonger. Uiteindelijk gingen de Romeinen ten onder aan decadentie, een torenhoge inflatie, incompetente vriendjespolitiek en volksverhuizingen. Komt het u bekend voor?

Ik kreeg bij mijn afscheid de eretitel Carolus Imperator, compleet met toga, lauwerkrans en gelukkig een goed gevuld glas barbaars bier. Vandaar de naam Carolus. Mijn verhaaltjes beginnen altijd met LS: 'Lectori Salutem, groet aan de onbekende lezer'. Hierbij!

Carolus

Meer lezen van Carolus? Lees hier zijn voorgaande column.

---

Dit bericht delen: