[column] 'Meelkers Malingen', 'Digitale oogkleppen en geruisloze tweewielers'
2-Wekelijkse column van Frerik Meelker: 'Meelkers Malingen'. Dit is zijn derde bijdrage.
Al een aantal jaren kijk ik uit over de Burchtstraat in Nijmegen, een mooie brede straat die meandert vanaf het Valkenhofpark tot de Grote Markt. Voor de liefhebbers van de geschiedenis is er om de paar stappen iets te zien waar je allerlei verhalen uit verschillende periodes kunt vertellen.
Ondanks al die ervaringen van gebeurtenissen zijn wij nog dezelfde wezens, die zich als stille getuigen tussen de gebouwen uit vervlogen tijden in allerlei verschillende gedaantes voortbewegen.
Van het gestage tempo uit van een nog niet zo ver verleden lijkt de tijd net als de technologie zich steeds sneller te ontwikkelen.
Er gaat geen dag voorbij dat ik een ‘net niet’- of bijna-botsing zie gebeuren. Ik vraag mij af of door deze technologische ontwikkelingen de verschillen niet te groot worden. Van die ene wat oudere persoon die zich onverwinnelijk waant op een elektrisch aangedreven tweewieler of Boomerbakfiets, tot adolescente zigzaggende maaltijdbezorgers. Ik zie oudere Oosterburen en kinderen met een ander verwerkingstempo op een nippertje ontsnappen aan een volwaardige aanvaring; een fysieke confrontatie tussen twee verschillende belevingswerelden.
Dat Duitsers of kinderen moeite hebben met het vloeiend voortbewegen door de tombola van verkeer lijkt mij logisch. Met één groep heb ik ongeacht gender, leeftijd of nationaliteit geen medelijden. Dit zijn de personen die totaal kromlopend alleen maar oog hebben voor hun eigen digitale scherm. Volgens mij is de wereld om ons heen leuker dan hapsnap snapchat of tiktokdrek vanaf je digitale oogklep.
Dit bericht delen:
Advertenties
