[Column] 'Meelkers Malingen', Over identiteit en tegenstrijdigheid
2-wekelijkse column van Frerik Meelker: 'Meelkers Malingen'.
Als zelfverklaard romantisch historicus denk ik meer dan eens na over wie ikzelf ben. Een samenspel van projectie en reflectie vanuit je omgeving, lijkt voor mij uit te lopen op een levenslange zoektocht.
Zoals velen die in een andere omgeving leven dan hun voorouders, vraag ik mij vaak af wat de nieuwe generaties kenmerkt. Kleding en opvattingen dragen wij als veren. Helaas is er bij menig soortgenoot weinig schutkleur meer bij. De tijd van de eenheidsworsten en grijze muizen behoort tot een ver verleden, een tijd waarin de politieke partijen nog op twee handen te tellen waren. Nu wordt de politieke vogelkooi bevolkt met een bonte verzameling van huismussen, kraaivogels en invasieve exoten die elkaar voortdurend in de kuif pikken. Ook in deze volière heeft een nieuwe tijdgeest definitief haar intrede gedaan.
Als geen ander heeft Nijmegen zich door de tijd weten aan te passen aan de tijdsgeest.
De stad die zich graag profileert als de oudste stad van ons land. In mijn beleving heeft Nijmegen de mooiste en officieel oudste winkelstraat van ons land: de lange Hezelstraat.
Ook een voorbeeld van slechts één straat in een stad die tijdens de ontzuiling de roomse identiteit verruilde voor een rode. Activistisch door studenten- en krakersbewegingen, maar waar tegenwoordig geen bezemkast te bemachtigen is voor een accepteerbare prijs.
Ook de stad met het grootste en uniek openbare evenement: de vierdaagse met de zomerfeesten, waarvoor slechts `the sky the limit` is; elk jaar groter en meer, steeds grotere mega-acts en mega-massaliteit, op de voet gevolgd door mega-consumptieprijzen. Misschien is de stad wel te klein voor zo’n mega-identiteit!
Of blijf ik misschien te lang in het verleden hangen? Aan de andere kant nodigen al die verschillen en tegenstrijdigheden ons uit tot nieuwe, o zo noodzakelijke, nieuwe verbindingen.
Lees hier de vorige column van Meelker.
Dit bericht delen:
Advertenties
