[Column] 'Meelkers Malingen': 'Omgekeerde wereld’
2-wekelijkse column van Frerik Meelker: 'Meelkers Malingen'.
Ook al heb ik het niet van huis uit mee gekregen, toch fascineert mij het fenomeen carnaval. Zoals er zo veel manieren zijn om een kerstboom op te tuigen, is dit feest er in verschillende vormen.
Van het Vastelaovend in Mestreech of ’t Bokkeriek. De gigantische feesten in Oeteldonk, Kielegat of Kruikenstad, waar veel buitenstaander meedeinen in de collectieve manie. De kleine plaatsen rondom Knotsenburg zoals Nölersriek en het Keulen van Gelderland doen niet onder voor de grotere steden. Het gaat ook niet om wie de grootste tent of optocht heeft. Het zijn feesten waarin mensen zich overgeven aan elkaar en alles van de normale wereld andersom wordt genoten. De zotheid regeert, iets waar burgervader Bruls zich traditiegetrouw aan overgeeft.
Een samenleving heeft dit soort ventilatie-evenementen nodig, de druk moet van tijd tot tijd van de spreekwoordelijke ketel. Ooit was carnaval de gelegenheid om als gemeenschap je over te geven aan losbandigheid, voordat de vastenperiode voor Pasen zou aanbreken. Tegenwoordig is het vooral het loslaten van de complexiteit en stress van het alledaagse leven. Daarnaast komen veel mensen weer terug naar de streek waar ze vandaan komen. In Den Haag zijn de winnaars van de afgelopen verkiezingen nog wel even bezig met het bakkeleien over een recept voor een nieuwe bestuurscultuur. Op de televisie gaat het bijna alleen nog maar over het grensoverschrijdende gedrag van iemand die ooit koning was van de kijkcijfers. In onze buurlanden zijn er optochten van landbouwvoertuigen. De boer is van zijn land getrokken en manifesteert zich als de fysieke voorhoede van burgerlijk ongenoegen over de verstikkende lasagne van regelgeving. Ik vraag mij af welke wereld nu meer is omgekeerd? Die van het carnaval of het circus van politiek en media?
Van de partijpolitieke paradepaardjespolonaise tot onvoorzichtige chemici in volksbuurten en vage bedrijfspandjes. Van de blokkerende beleidsmakers en burgers. Omarm de overgave aan manie van het carnaval, vast van de te egocentrische ambities en hopelijk komen wij tegen Pasen weer iets meer tot elkaar.
Knotsenburgers: “Al mo we krupe, alaaf!”
Lees hier de vorige column van Meelker.
Dit bericht delen:
Advertenties
