John Vrolijks, de uitgever van Nieuws uit Nijmegen, belde mij op met het verzoek een verhaaltje te schrijven waarom ik de schrijverij zo leuk vind.
Tja, zo`n vraag dwingt je tot nadenken. Waarom eigenlijk? Waarom zit ik urenlang achter de computer om een verhaal te verzinnen om vervolgens de strijd aan te gaan met woordkeuze, schrijfwijze, interpunctie en al die andere ambachtelijke truukjes om uiteindelijk iets te produceren wat mijn gewrocht lezenswaardig maakt.
Want daar doe je het vooral voor. Je wilt gelezen worden omdat je wat te vertellen hebt; een boodschap of je mening over iets.
Dat vertellen kan op verschillende manieren. De makkelijkste manier is een gesprek met je lief, je buurman of je kroegmaatjes, waarin je vertelt wat je op je lever hebt. Vaak zijn het goede gesprekken. Maar net zo vaak luistert je gesprekspartner maar voor de helft en is vooral bezig met zijn of haar eigen verhaal. Achteraf besef je dat jouw boodschap niet helemaal is overgekomen en slechts deel uitmaakte van de weersverwachting voor de komende dagen. Die gesprekken voeren we continu en daar is niks mis mee. Maar wat bereik je ermee?
Het wordt al ingewikkelder wanneer je je boodschap aan een groep mensen wilt overbrengen. Als die groep bestaat uit mensen met hetzelfde doel als het jouwe is dat nog niet zo moeilijk. Je bent allemaal met hetzelfde bezig; met doelpunten scoren, het zingen van de Matthäus-Passion of het organiseren van een buurtbarbecue. Maar met één-op-één-gesprekjes lukt het al niet meer en dan moet er al snel wat op papier komen.
Echt moeilijk wordt het wanneer je jouw boodschap wilt verkopen aan mensen die je niet persoonlijk kent. Dan zit je al snel in de schrijverij. Of je je boodschap nou verpakt als een ingezonden stukje, artikel voor wijkblaadje of gerenommeerd dagblad, podcast, filmscript, gedicht of literaire roman maakt niet zo veel uit. Je zit in een creatief proces en dat is voor de één een drama en voor de ander een blijspel maar een worsteling met taal blijft het voor iedereen. Schrijven is schrappen, waarbij de delete-toets het meest wordt gebruikt.
Schrijven is net zoals sport. Als je er goed in wilt worden moet je er ook veel tijd in steken en blijven oefenen. Door positieve reacties van je lezers merk je dat je vooruit gaat en kun je al die hindernissen steeds beter nemen.
Nederland telt zo`n anderhalf miljoen creatieve schrijvers. Je bent dus niet alleen. De meesten dromen van een glamoureus leven als bestsellerauteur. Ze spenderen honderden euro`s aan het volgen van schrijfcursussen die meestal gegeven worden door schrijvers die het niet of net niet gemaakt hebben. Voor hen zijn deze cursussen vooral een aardig lucratief verdienmodel. Je moet van goeden huize komen als je met schrijven een aardig inkomen wilt verdienen. Nederland telt slechts zo`n 50 bestsellerschrijvers.
Als je wilt schrijven voor het geld zou ik me dus nog eens achter de oren krabben.
Ik schrijf omdat ik het leuk vind om te worstelen met woorden en om mijn hersens fit te houden. Elke twee weken schrijf ik een column voor Nieuws uit Nijmegen en verhaaltjes over onderwerpen en activiteiten in Nijmegen die mij interesseren. Daarnaast schrijf ik voor vrienden en bekenden speeches voor speciale gelegenheden.
Nieuws uit Nijmegen is voor mij het podium waarop ik mijn hobby kan uitleven. En nee, dat wordt niet betaald. Alle medewerkers doen het voor een bescheiden onkostenvergoeding en een tweemaandelijkse borrelavond.
Als je dit verhaaltje tot hier hebt gelezen en je denkt: zoiets is ook leuk voor mij, dat zou ik ook wel willen, dan kun je een mailtje sturen aan onze redactie en nemen we contact met je op.