[Column] 'Meelkers Malingen': 'Kromheid van het woonrecht’

2-wekelijkse column van Frerik Meelker: 'Meelkers Malingen'. 

Wanneer we het hebben over een woningcrisis, gaan we al snel uit van mensen die niet aan een betaalbare woning kunnen komen. Het is klote als je bemerkt dat je de volgende stap in je leven niet kunt maken, omdat er geen gepast nest beschikbaar is.

Het tekort aan woningen werkt op meerdere manieren door. Vorige  week meldde het CBS dat het aantal mensen dat geen thuis meer heeft, na een dalende trend in de voorafgaande jaren, nu weer aan het stijgen is. Deze keiharde cijfers gaan over mensen met de Nederlandse nationaliteit.

Een rondje Kronenburgerpark en station laat zien dat er vergeleken met de jaren voor Covid en de Oekraïne-oorlog steeds meer mensen die overal vandaan komen op straat bivakkeren. Het meest schrikbarende aan deze observatie en de cijfers is het aantal jongeren dat uitgekotst is door het systeem en overgeleverd wordt aan de grillen van de straat.
Die straat is keihard en als ze dat al niet in de gaten hadden, is de kans groot dat ze verslaafd raken aan allerlei middelen met alle schadelijke gevolgen van dien.

Met vastgoed is goed geld te verdienen. Schaarste levert veel winst op. Dat kan allemaal binnen de kaders van de wet. Dat mensen deze kans ruiken en hier op een slimme manier geld mee maken kun je hen moeilijk kwalijk nemen. Dat niet iedereen er zo over denkt, bewijzen de “wanted”-posters met daarop het gezicht van de grootste vastgoedmagnaat van Nijmegen.

Degenen die een woning zoeken lijken gevangen tussen investeerders, speculanten en woningbouwcoöperaties. Er bestaan nu naast Polen- zelfs ook scheidinghotels!
Na de boten aan de Waal brengt het COA steeds meer vluchtelingen onder in hotels. Dit is een wrang gegeven wanneer mensen met een minimuminkomen moeten leven in slecht onderhouden sociale huurwoningen. De gemiddelde meettijd om in Nijmegen in aanmerking te komen voor zo’n woning is inmiddels meer dan 21 jaar!
Het is verstandig om bij de geboorteaangifte de nieuwe wereldburger ook meteen in te schrijven voor een sociale huurwoning.

Ik betwijfel of met nieuwbouw alleen dit tekort aan woningen kan worden opgelost. Wellicht bieden het opdelen van woningen en het gemakkelijker maken om het bestemmingsplan van een gebouw te veranderen betere oplossingen.
Ik ben niet van mening dat de nationale politiek niet de ambitie heeft dit op te lossen. Maar ik vrees dat de overheid noch de flexibiliteit noch het voortschrijdend inzicht heeft dit te verhelpen.
De laatsten die hiermee geholpen worden, de daklozen van nu, hebben hier weinig aan.

Vanavond liggen zij hoogstwaarschijnlijk ergens in een portiek te wachten op een volgende dag, waarin ze wakker worden in een samenleving die hen nauwelijks nog een blik waardig gunt. Laat staan een huis!

Lees hier de vorige column van Meelker

---

Dit bericht delen: