[Column] 'Meelkers Malingen': 'Groen, Groener, Groenst'
2-wekelijkse column van Frerik Meelker: 'Meelkers Malingen'.
Wie naar buiten kijkt, ziet dat de lente weer is begonnen. De bomen zijn allang niet meer kaal en het gras kan her en der al bijna weer gemaaid worden.
Afgelopen weekend was het een stoelendans op de terrassen en een enkeling stak al een barbecue aan. Stalen rossen zijn weer van stal gehaald. Met de wel of niet gemotoriseerde tweewielers scheert men over dijk of bospad en door de dorpskern. Tot mijn verbazing dragen steeds meer fietsers een helm. Blijkbaar beseffen mensen toch dat bescherming geen overbodige luxe is.
Wij nemen toch nog weleens wat verantwoording. Zo zijn wij allen de laatste jaren onophoudelijk gewezen op ons aandeel in het behoud van natuur en milieu en de effecten daarvan voor onze gezondheid. De mens heeft zelf weinig overlevingskansen wanneer wij de natuur onherstelbaar verwaarlozen.
De kreet ‘Een beter milieu begint bij jezelf’ is inmiddels een oldtimer onder de slagzinnen. De laatste jaren heeft de overheid op allerlei manieren ons bewust proberen te maken van onze persoonlijke impact op het milieu. We worden allemaal opgeroepen korter te douchen en zuinig om te springen met de schaarse fossiele energiebronnen. Naast deze plichten moeten wij ook nog eens leren omgaan met vlieg-, stook- en vleesschaamte.
Alles moet zoveel mogelijk elektrisch, dus schakelt Nederland in ijltempo over op groene stroom. De keerzijde is dat ons elektriciteitsnet niet in staat is om duurzamere oplossingen van stroom te voorzien.
Er zijn bedrijven, scholen en woningen die niet kunnen worden aangesloten, omdat er op zonnige dagen sprake is van een stroomoverschot op ons net.
Natuurlijk gaat niet iedere verandering soepel, maar deze kink in de stroomkabel zorgt er bepaald niet voor dat mensen enthousiast worden van maatregelen die vooral de burgers vraagt te investeren in de nodige verduurzaming van hun woning.
Kritiek was ook te horen toen de asfaltfabriek van ANP werd uitgekocht door de gemeente. Er werd zeven miljoen euro betaald om de fabriek te kunnen sluiten. Dus in dit geval de vervuiler betalen om te stoppen met vervuilen! Toch het tegenovergestelde van de vervuiler laten betalen.
De moed zakt je in de schoenen als je bedenkt hoeveel vervuiling over de hele wereld door oorlogen en overconsumptie wordt veroorzaakt. Zou draagvlak niet belangrijker moeten zijn dan nog een groter windmolenpark? Het gaat over de euro’s, terwijl wij met al het geld van de wereld geen nieuwe aarde kunnen kopen!
Lees hier de vorige column van Meelker.
Dit bericht delen:
Advertenties
