[column] Meelkers Malingen, 'Protesten en Ruimte'

2-wekelijkse column van Frerik Meelker: 'Meelkers Malingen'. 

De wereld waarin mijn ouders opgroeiden lijkt wel een compleet andere planeet. Maar dat zeiden mijn grootouders ook al over mijn ouders. Er is in een paar generaties een hoop veranderd, maar of dit allemaal vooruitgang is?

De meningen zijn hierover verdeeld. Eén ding is zeker; vroeger leek er bijna overal meer ruimte te zijn. Meer fysieke ruimte omdat er minder bebouwing was, want ons land had beduidend minder inwoners. Dit veranderde doordat de stille generatie na de Tweede Wereldoorlog massaal kinderen op de wereld zette.

Er was ook meer ruimte om van mening te verschillen, om fouten te maken en vooral om elkaar te vergeven. Deze verharding ten opzichte van elkaar zien wij overal terug. Dat wij met elkaar van mening verschilden zien wij terug in het gedrag van de protestgeneratie, de generatie die zich roerde in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Een proces dat tot op de dag van vandaag voortduurt.

Nijmegen ontleent haar identiteit voor een gedeelte aan haar progressieve denken, iets wat meerdere malen in de geschiedenis heeft geleid tot protesten. Denk aan de bezetting van de Radboud Universiteit in 1969 en later de vrouwen- en krakersbeweging. Een aantal dagen na de ontruiming van de universiteit liepen er naar schatting 15.000 mensen mee in een demonstratie, de grootste in de geschiedenis van Nijmegen.

Er zijn altijd demonstranten die door onnodige vernielingen eerder afkeer dan sympathie voor hun zaak creëren. Dat het blokkeren van De Oversteek op weinig begrip kon rekenen, was te zien aan de vele reacties op de verschillende nieuwsitems. Net als toen reageert het overgrote gedeelte van de bevolking zeer negatief op demonstranten. Iets wat tegenwoordig door moderne media en communicatie wordt versterkt.

Het komt op mij over als een gefrustreerd wedstrijdje ver plassen. De winnaar is degene die het verst komt, omdat hij met enig venijn de eigen plasbuis dichtknijpt. Het bijkomend effect is wel dat je ook vaak je eigen schoenen onder zeikt. Gezien het venijn is de afkeuring begrijpelijk.

Grote vervuilers zijn door beleidsmakers minder gemakkelijk tot gedragsverandering te dwingen dan de doorsnee burger. De meeste mensen willen echt wel een beter milieu en vrede op aarde. De oneerlijke verdeling staat mensen tegen.

Beeldvorming doet een hoop en soms lijken wij snel vergeten dat iedere  sociale verandering voorafgegaan wordt door protesten. In tijden van blunderend boetebeleid, lastenverzwaring, langstudeerbestraffing en aanhoudende woningschaarste zullen er in nabije toekomst steeds meer mensen gaan protesteren.

Dus geef elkaar wat ruimte en maak niet teveel kapot, zoals Thé Lau al zong : `Iedereen is van de wereld. En de wereld is van iedereen.`    

---

Dit bericht delen: