[Column] LS 'Oranjekoorts'
Zondagmiddag merkte ik dat er geen ontkomen aan was. De oranjekoorts had zelfs mij bij de taas. Nee, ik ben geen voetbalfanaat en volg eigenlijk alleen, en dan nog op afstand, de inspanningen van ons eigen Eniesee. Maar zondag begon het wel een beetje te kriebelen. Zou het dan toch mogelijk zijn?
Een immens ouderwets groot Oranjelegioen op de Hamburgse Reeperbahn gaf de toon en marsroute aan; op naar het Volksparkstadion, op naar het kampioenschap!
Eerlijk gezegd werd ik een beetje kriegel van alle reclame die de supermarktketens al in de aanloop over ons uitstortten. Hele gezinnen gehuld in juichspencers en buurthempies, zich volvretend met bitterballen, borrelnootjes en worstenbroodjes en liters bier en cola wegslurpend voor de allernieuwste QLED-breedbeeld-tv, in spanning wachtend op dat ene verlossende doelpunt.
En dan nog het liefst op straat met een buurt-BBQ, voor de gelegenheid doorspekt met Duitse Wurst en Kartoffelsalat. Alsof de schijf-van-vijf, overgewicht en diabetes gedurende het EK maar even weggepoetst kunnen worden!
Helaas voor de reclamejongens; veelvuldige regenbuien houden een snel aanstekende oranjekoorts behoorlijk tegen. Da’s tot nu vooral een binnengebeuren. Maar toch Oranje is en blijft Oranje!
Volgens de kleurenleer geeft oranje het idee van licht en warmte. Het is de kleur van trots, ambitie en vreugde. Oranje staat voor enthousiasme, samenwerking, geluk, creativiteit, vastberadenheid en aantrekkingskracht. Oranje is de kleur van Nederland, van lotsverbondenheid en voor een helaas slechts kortstondig geluksgevoel.
En daar stond ons veelkleurig Oranje-elftal in rij en gelid toen het Wilhelmus door het stadion schalde. Nee, niet dat al onze spelers het lied meezongen. Toch te moeilijk! Alleen bij het voorbijgaan van de camera werden er hier en daar wat krampachtige kaakbewegingen gemaakt. Het Poolse elftal zong het eigen volkslied ‘Nog is Polen niet verloren’ stevig omarmd en uit volle borst mee. Het mocht niet baten, ze verloren!
Of komende vrijdag op die manier ook de Marseillaise sneuvelt moeten we nog afwachten.
Stel dat het lukt, al is het maar met een gelijkspel, en dan ook nog eens de Oostenrijkers de Alpenwei ingestuurd worden, bereiken we zowaar de knock out fase. Dan slaat de oranjekoorts ongenadig toe en mag mijn buurman ook bij mij de slingers komen ophangen.
Dan kleuren ineens veel meer Nijmeegse straten Oranje en niet alleen in de Kolpingbuurt, het Waterkwartier en het Willemskwartier. Dan genieten we van een zomersprookje.
En laten we eerlijk zijn, we zijn wel toe aan een sprookje met een happy end.
Neem nou de kabinetsformatie. Dat zou een kort-op-de-bal-actie worden, maar er werd vooral op de man gespeeld en heel wat afgepingeld op een stroperig veld. Zelfs de spelregels werden aangescherpt met Omtzigt in de rol van Ausputzer. Men ging met gestrekt been in op de opstelling van de spelers, die uiteindelijk niet werden geselecteerd en omdat ze volgens de VAR in het verleden de nodige overtredingen hebben begaan. Nooit eerder werden er zoveel muurtjes opgetrokken. Wilders maakte de ene schwalbe na de andere, stichtte continue verwarring in het vijandelijke strafschopgebied, bedekte de butsen met coolpacks uit zijn overvolle ijskast, kreeg echter geen rode kaart en schoot voor zijn supporters uiteindelijk toch de definitieve bal in het net.
Nee, het paniekspel van deze chaotische formatie zal nooit eindigen in het linkerrijtje van de eredivisie van beste kabinetsformaties ooit. Of het een goed team wordt dat totaalvoetbal kan spelen? Slaagt aanvoerder Schoof erin de bal in de ploeg te houden? Ik heb zo mijn twijfels. Heel wat spelers hebben twee chocoladebenen en beginnen de wedstrijd al met de nodige blessures en gele kaarten. En de dug-out met vervangers is nu al leeg! De spelers zijn vooral achterhoedepolitici en roeptoeters uit de politieke keukenkampioen- of aanrechtdivisie.
Of dit team de hele wedstrijd uit zal spelen is nog maar de vraag. Wordt het een partijtje betonvoetbal, kluitjesvoetbal met af en toe een klutsgoal en heel veel buitenspel, of wordt het een team dat alle kansen en mogelijkheden pakt?
Marjolein Faber wordt zo goed als zeker onze nationale grensrechter. Succes verzekerd. Als zij bij de grens gaat staat, draaien alle vluchtelingen bij voorbaat van schrik om.
De teampresentatie staat gepland op dinsdag 2 juli op het bordes van Paleis Noordeinde. Ook al staat de koning prominent in het midden, tot meer oranjekoorts zal het niet leiden, wel tot heel veel buikpijn.
Het zou zo maar kunnen dat op dezelfde dag, de tweede dag van de achtste finale van het EK, ons elftal moet aantreden en met meer gejuich ontvangen wordt. Dan slaat de oranjekoorts pas echt toe!
We zullen het zien, balletjes kunnen raar rollen.
Carolus
Meer lezen van Carolus? Lees hier zijn voorgaande column.
Dit bericht delen:
Advertenties
