[Column] 'Meelkers Malingen': 'Vanzelfsprekend Vertrouwen’

2-wekelijkse column van Frerik Meelker: 'Meelkers Malingen'. 

De zomer is al een paar weken goed op weg, maar de hogere temperaturen lieten vooralsnog op zich wachten. Iets wat de fans die op de Duitse band Rammstein afkwamen niet weerhield om in grote getalen naar het Goffertpark te komen.

Waar normaal gesproken de dominante kleur zwart is, werd het veld nu gekeurd door fleurige regenponcho’s. De combinatie van modder en metershoge vlammen zal een bijzonder schouwspel zijn geweest.

Op de laatste dag van de zomerkermis begon dan eindelijk de zon te schijnen. Over hoogstens drie weken zit Nijmegen als vanzelfsprekend weer midden in de befaamde zomerfeesten. Wij kunnen er inmiddels wel weer op vertrouwen dat het een jaarlijks terugkerend fenomeen is, net zo vanzelfsprekend als van voor de coronacrisis.

Kunnen wij er na gisteren op vertrouwen dat de oranjekoorts kan doorzetten? Of was het alleen een koortsdroom? We moet er maar op vertrouwen dat ons oranje tot het uiterste zal gaan!

Wat vanzelfsprekend lijkt te worden, is het afnemen van vertrouwen in de nationale politiek. Met de laatste aantoonbaar foutieve cijfers van het aantal nareizigers, het bleken er geen duizenden maar slechts tientallen te zijn geweest, slaagt Yezilgöz met haar VVD het vertrouwen in het nieuwe kabinet al voor het aantreden vakkundig te ondermijnen.

Hoeveel zon en het eerder genoemde nieuw ‘elan’ men er ook bij wil  halen, het brengt geen verandering in het gebrek aan vertrouwen in nieuwe PVV-bewindslieden zoals Marjolein Faber, Reinette Klever en eerder al Gidi Markuszower - en dat na Gom van Strien en Ronald Plasterk. Ze baarden allemaal te veel opzien en de meesten moesten de functie teruggeven.

Wilders kon elders op zoek naar geschikte kandidaten. Hiervan krijg je als teleurgestelde en terecht wantrouwende burger van links tot rechts  stevige buikpijn. Het doet mij denken aan de toestanden met de LPF. Het  gaat er op het gebied van vertrouwen niet beter op worden.

Wat de houdbaarheid van dit politieke huwelijk zal zijn, de tijd zal het ons moeten leren. Vooralsnog moeten wij vertrouwen dat ergens in de aanstaande zwoele zomernachten Schoof erin slaagt de boel dichter bij elkaar te brengen.

In mijn verbeelding zie ik een wilde barbecue, met Eddy en Sofie tussen de worsten en hamburgers. Te veel hete kolen in het vuur waardoor de hele voorraad vlees dreigt te verkolen. Misschien dat ze er voor kunnen zorgen dat Mona en Fleur elkaar niet gaan insmeren met warme saté en curry. En dat niemand in een onbewaakt ogenblik alle stokbroden zit te verorberen.

Wij kunnen weer weinig anders dan hopen op weinig politiek noodweer. Het is alles behalve vanzelfsprekend hoe lang de zon zal blijven schijnen!

Lees hier de vorige column van Meelker

---

Dit bericht delen: