[column] Meelkers Malingen, 'Statiegeld, Bekvechten en Toeteren'

2-wekelijkse column van Frerik Meelker: 'Meelkers Malingen'. 

Al eerder omschreef ik meerdere problemen bij het uitvoeren van het statiegeldbeleid. Waar ik in de eerste column over dit onderwerp vooral de kansen zag, constateerde ik in de tweede dat er volgens mij een diepere systeemcrisis aan ten grondslag ligt. Deze week kwam via de NOS het bericht dat de beleidsmakers van tevoren niet hadden voorzien dat het invoeren van het statiegeld zoveel zooi op straat zou veroorzaken.

Als je kijkt naar het buitenland, zie je een grote groep die in zulke armoede verkeert dat het verzamelen van flesjes en blikjes uit prullenbakken loont. Twee korte zinnen die veel zeggen over onze politiek en de samenleving die wij met zijn allen vormen.

Het is er in de afgelopen maanden nog niet veel beter op geworden. Nog steeds worden prullenbakken geplunderd met als gevolg grote bulten afval op straat. In Nijmegen worden er boetes uitgeschreven voor het open scheuren van afvalzakken. Het lijkt de enige manier om mensen te ontmoedigen om op jacht  te gaan.

In april kwam het bericht dat er voor 349 miljoen euro aan niet teruggegeven statiegeld bij de stichting statiegeld in kas zit en dat dit  alleen maar meer is geworden.

Het is een graadmeter hoe ver beide werelden uit elkaar liggen en het  van te voren bedachte beleid te weinig aansluit op de praktijk van alle dag. Dit beleid wordt vervolgens afgetopt met een onvermogen bij te sturen wanneer het vuilnis zich opstapelt.

Je zou toch denken dat je met al die miljoenen projecten kunt opstarten waar statiegeldplunderaars worden ingezet om de rommel juist op te ruimen in plaats in plaats de rommel te vergroten.

Het is duidelijk dat ze ver willen gaan voor een paar centen, dus werken kunnen zij zeker. Maar niemand pakt de bal op. Nog steeds plakken de vloeren van de supermarkten, zijn er te weinig inzamelpunten en wanneer er een machine kapot gaat te weinig monteurs om deze te repareren. Het ontbreekt aan oplossingsgericht vermogen en een realistische blik op uitvoerbaarheid.

In de politiek is het niet anders. Als het vertrouwen in onze nationale politiek en regering al niet erg groot was, dan zal het debat van afgelopen donderdag over de regeringsverklaring hier weinig verandering in hebben gebracht. Dick Schoof had te maken met een Kamer die vanuit iedere hoek, via hem als aanspreekpunt, elkaar de maat aan het nemen was. Hoe kunnen wij verwachten dat een groep mensen die elkaar bijna de tent uit vecht ons als bevolking kan inspireren en beleidsmatig kan motiveren.

Misschien ligt het aan mij, maar ik ben van mening dat goed voorbeeld goed doet volgen. Maar misschien moest er wel een soort van krachtmeting plaatsvinden en hebben onze volksvertegenwoordigers  aan Schoof een schoolmeester nodig die tussen alle politieke richtingen gaat staan. Als een neutrale scheidsrechter die er voor zorgt dat de boel bij elkaar blijft. Ga er maar aanstaan!

Tijdens zijn eerste barbecue hebben de gasten het dus gepresteerd hem te bekogelen met alle soorten saus en heeft in een onbewaakt ogenblik Geert Wilders het stokbrood aan de eenden gegeven.

We hebben meer aan het Nederlands elftal. Na een spannende wedstrijd lieten de Nederlanders met Turkse afkomst zien waar een klein land groot in kan zijn. Vanuit hun sportiviteit kwam verbinding, Toeteren kan worden toegevoegd aan de mooie gebruiken. Zo’n getoeter is misschien wel de beste reactie op het inhoudsloze gebekvecht van de Tweede Kamer. Voorlopig slaagt de politiek nog steeds meer in verdelen dan verbinden en worden onze problemen niet opgelost.

---

Dit bericht delen: