[column] LS 'Op naar Los Angeles'
`Ik roep de jeugd van de wereld op voor de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles`, waren de traditionele slotwoorden van de scheidend IOC voorzitter Thomas Bach. Olympia Parijs zit er op.
Voor Nederland waren deze spelen een groot succes met ongeëvenaarde prestaties, een klaterende medailleregen, een ongekend sportieve sfeer en een nooit eerder vertoond support van een immens Oranjelegioen. Maar 2028 is alleen nog een stip aan de horizon en de weg naar L.A. bezaaid met valkuilen en hindernissen.
Bij de oproep van Thomas Bach spookten er ineens heel wat vraagtekens door mijn hoofd. Komen die Spelen er nog wel? Hoe ziet de wereld er dan uit? Wie doen er dan mee? Worden onze prestaties dan herhaald?
De Olympische Spelen van Parijs waren in ieder geval precies wat de oude Grieken voor ogen hadden toen ze er in 776 voor Christus mee begonnen. Sportieve wedstrijden waarin de deelnemers uit alle Griekse stadstaten slechts streden voor een olijftak, de eer van hun stad en eeuwige roem. Tijdens de spelen heerste de zogenaamde Olympische Vrede. Die hield destijds in dat deelnemende steden geen gewapend conflict mochten beginnen, geen onderlinge rechtszaken mochten aanspannen of executies mochten voltrekken.
Maar ook toen al was deze Olympische Vrede slechts een droom en sloegen krijgslieden uit de Griekse steden elkaar tijdens de `vrede` de hersens in. Wat dat betreft is er weinig veranderd. De oorlogen van nu zijn alleen maar veel heviger geworden.
De Spelen brengen geen blijvende vrede, maar brachten In Parijs wel sporters bij elkaar die in een gezonde en sportieve competitie het goede voorbeeld geven. Minister-president Schoof zei dat onze olympische helden erin geslaagd zijn om Nederland te `verbroederen`, `een clubgevoel` geven.
Of er in de toekomst nog voldoende Nederlandse sporters bij zullen zijn is maar de vraag. Het nieuwe kabinet wil maar liefst 45 miljoen bezuinigen op sport. Dat zal vooral hard aankomen bij de verenigingen, de kweekvijver van toekomstige topsporters. De kleinere verenigingen kunnen nu het hoofd al amper boven water houden. Als die er mee kappen, omdat hun exploitatiekosten onbetaalbaar worden, blijft er weinig clubgevoel over en wordt menig talent helemaal niet meer ontdekt. Breedtesport, sport voor iedereen, gaat er als eerste aan. Sport is dan alleen nog mogelijk voor mensen met een dikke portemonnee.
Dus de noodklok klinkt van alle kanten in de hoop dat het kabinet de plannen wil inslikken. Voorlopig zwijgt de politiek, al worden er in aanloop naar Prinsjesdag de nodige messen geslepen.
De regeringspartijen hopen dat het bedrijfsleven in het ontstane gat springt en meer zal sponsoren. Daar zit immers geld zat. In ieder geval bij de grote jongens.
Wat dat betreft heeft NEC heel veel mazzel met suikeroom Marcel Boekhoorn die al jarenlang de gaten in de begroting dicht. Goed voorbeeld doet volgen zou je zeggen. Maar zakenlui als Boekhoorn, die hun hart voor onbepaalde tijd aan een sportclub hebben verpand, zijn slechts met een vergrootglas te vinden. Meestal zien de meeste sponsors hún club alleen maar als investering en verdienmodel. Zie Vitesse!
De aangekondigde plannen voor een Europese en misschien zelfs wereldwijde miljonairsbelasting, vanaf een bezit van zo`n slordige 30 miljoen euro, bezorgt menig sportsponsor nu al slapeloze nachten. Hun verhuisplannen naar de Golfstaten liggen al klaar.
Zou Boekhoorn al nachtmerries hebben waarin hij zelf op koopjesjacht moet bij de Aldi of de Lidl, of benzine moet gaan tanken in Kranenburg?
Ik denk het niet. Voordat het zover komt heeft hij die bedrijven hoogstwaarschijnlijk al lang opgekocht.
Maar Boekhoorn wil voor al zijn miljoenen wel wat terug. En niet eens van NEC. Hij wil dat de gemeente Nijmegen heel snel met een redelijke vraagprijs komt waarvoor NEC het Goffertstadion kan kopen. De club wil namelijk vooruit en in het linkerrijtje van de eredivisie blijven staan.
Het hele gedoe rond de aankoop van het stadion is al jarenlang een drama zonder einde.
De gemeente heeft de beslissing ook nu weer over de vakantie heen getild. Vandaag is het reces afgelopen en begint het politieke circus weer, maar het onderwerp `Goffertstadion` ben ik op de agenda voor de komende raadsvergaderingen nog niet tegengekomen. Misschien zit die wel verstopt in andere zaken. Misschien slaat een slim raadslid vanavond tijdens de eerste raadsvergadering met de vuist op de tafel en eist een spoedbehandeling. Misschien levert de verkoop van het Goffertstadion wel genoeg centen op om de Waalbrug de o zo noodzakelijke schilderbeurt te geven. Wat mij betreft mag dat dan in de kleuren Rood, Zwart en Groen, dan zijn we ook gelijk van al dat graffiti-geknoei af!
Het schilderen van de brug is eigenlijk een zaak voor Rijkswaterstaat.
Maar ook het Rijk moet bezuinigen en de schilderbeurt is uitgesteld. Dus kijken we tot 2030 tegen een vale, drabbige boogbrug aan.
Of het Rijk daar over 6 jaar überhaupt nog centen voor overheeft?
Want ook het Rijk moet bezuinigen en sparen. Er wordt op alle fronten beknibbeld en geschaafd. Hebben we al vaker meegemaakt.
In de praktijk betekent het maar al te vaak dat het geld, onze belastingcenten, slechts met één hand uit het raam wordt gesmeten!
Maar dat is het Rijk. In Nijmegen gebeurt dat nooit. Toch?
Carolus
Meer columns lezen van Carolus? Lees hier de voorgaande column.
Dit bericht delen:
Advertenties
