Herken je het? In het drukke leven van alledag lijkt het soms alsof we steeds minder oog hebben voor elkaar. Een kleine misstap in het verkeer wordt al snel afgestraft met een luid getoeter. Als je vergeet je hand uit te steken leidt dat al snel tot een woede-uitbarsting. Denk aan alle mensen die het nodig vinden om vaak anoniem op internet constant hun ongezouten, ongevraagde en zeer negatieve mening te geven.
Afgelopen week was ik in Miami, in Florida, in de United States. We verbleven in een Airbnb in de wijk Little Havana. Little Havana is ontstaan door de grote golf van Cubaanse immigranten die in de jaren 50 en 60 naar Miami vluchtte. Deze wijk is een mooie en levendige herinnering aan de cultuur destijds. De Cubaanse cultuur is hier overheersend, en tegelijkertijd is het een thuis voor zoveel mensen uit andere Latijns-Amerikaanse landen, zoals ook typerend is voor heel Miami eigenlijk. In Little Havana hebben wij dan ook kennis gemaakt met mensen uit de hele wereld.
Iets bijzonders viel me in Little Havana op. Mensen hielpen elkaar de bus in, mensen vroegen aan je waar je naar toe wilde en of je de weg kon vinden. Vaders stuurden - zelfs als hun kinderen al volwassen waren en het ‘leven op orde hadden - geld naar hun kinderen die ver weg in andere landen woonden. Ik ontmoette zoveel mensen, gewoon op straat, die heel graag iets wilden vertellen over hun leven en hun levenslessen. Mensen die gewoon graag even een praatje wilden maken. De warmte en verbinding die ik voelde raakte me enorm.
Deze ervaring bracht me tot de realisatie hoe belangrijk menselijke verbinding en altruïsme, onbaatzuchtigheid, zijn voor ons welzijn.
Een dag later, op het overvolle, veel te drukke vliegveld van Miami, gebeurde er iets bijzonders wat me hierover weer aan het denken zette. Terwijl we in de rij stonden om het vliegtuig in te mogen stappen, zag ik een mevrouw in de rolstoel. Aan haar voet hing een papiertje en ik liep naar haar toe en bukte om dit papiertje eraf te halen. Niets bijzonders zou je kunnen zeggen!
Enkele minuten later kwam er een meisje naar me toe om te vertellen dat ze gezien had wat ik bij deze mevrouw deed. Ze vertelde me dat ze me wilde bedanken dat ik zo vriendelijk was voor die mevrouw.
Ze gaf me een kaartje en vertelde me over een initiatief om meer vriendelijkheid in de wereld te brengen. Over hoe we allemaal steeds meer aan onszelf denken en ook met onszelf bezig zijn. En over hoe belangrijk het is om oog te blijven hebben voor anderen.
Als je je verdiept in geluk zul je vaak het begrip altruïsme tegenkomen. Altruïsme betekent dat je iets doet voor een ander, zonder er zelf direct iets voor terug te verwachten. Het gaat om het welzijn van anderen op de eerste plaats zetten. Altruïsme heeft een positieve invloed op ons geluk. Dit klinkt misschien tegenstrijdig, want waarom zouden we ons eigen geluk opofferen om anderen te helpen? Toch blijkt uit onderzoek dat altruïstisch gedrag juist kan bijdragen aan een gelukkiger leven.
Redenen die hiervoor gevonden zijn in onderzoeken zijn die van sociale connectie, dus het voelen van verbinding met anderen en het werken aan onze connectie met hen. Die van zelfwaardering waarbij het goed doen voor anderen dus een beter gevoel over onszelf geeft. Tevens laat onderzoek zien dat het ons positieve emoties kan laten voelen van blijheid en dankbaarheid. Hiermee samenhangend kan het helpen van anderen ons ook helpen te waarderen en zien wat we allemaal wel hebben. Het geeft ons dus ook een ander perspectief, een andere kijk op de wereld.
We kunnen niet ontkennen dat er veel aan de hand is in de wereld. Van oorlogen tot milieucrisissen, van armoede tot pandemieën en migratieproblemen en ga zo maar door. In zo'n wereld is het gemakkelijk om cynisch te worden en ons af te vragen of we wel een verschil kunnen maken.
Toch weet ik zeker dat een beetje meer altruïsme, en dus een beetje meer liefde voor elkaar, een beetje meer verbondenheid en aandacht geen kwaad kunnen.
Er zijn talloos veel manieren waarop we wat meer aandacht aan elkaar kunnen geven of waarop we wat liever voor elkaar kunnen zijn. Helaas is het ook zo dat ons leven al zo vol zit met verantwoordelijkheden en ‘moetjes’ en daaraan wil ik er eigenlijk niet nog meer toevoegen.
Kleine gebaren kunnen echter al een groot verschil maken. En ik wil daarom graag het volgende voorstellen, en als je het mij vraagt heeft rapper, cabaretier en performer Fresku het al perfect weten te verwoorden in een van zijn liedjes. De woorden uit zijn liedje zouden wel eens een mooie eerste en simpele stap kunnen zijn richting wat meer liefde, verbondenheid en aandacht voor elkaar. Fresku zegt het volgende:
‘Zullen we beginnen met een glimlach? Er is niets meer waard dan een lach op jouw gezicht!’
Evelien
Voor meer informatie: zie www.chronischgelukkig.com
Lees hier de vorige column van Evelien.