Column Ed Hendriks 'Holy Moly'

Twee FLAIR-abonnementjes bezetten de laatste lege stoelen. Naast me.
Eind twintig en hard op weg naar de ooit door henzelf verafschuwde degelijkheid. Transformatie naar de nieuwe hoekstenen van onze samenleving. Eindbestemming huisje, boompje, beestje, of in een huidige variant, Nieuw Lent, IKEA, Intratuin. Te jong voor Claudia Sträter, de Primark ontgroeid. Wel handig trouwens voor de koters straks, zo'n Bangladesh-outlet. Beide koffietijdleutjes gaan richting de werpfase, alleen heeft tegen die tijd het Ierse Primark na vertrek een ouderwets geallieerd gat geslagen in Plein 44.
Gedaan met de rust. Het gesprek overstemt woordelijk mijn krant.
'My god, Madelief, wat een coole dress heb je aan!'
'Yeah, heavy, hè Fleur.'
'Nice, was in de Broerstraat ook al mijn eye op gecatched.'
'Yep, ben er echt happy mee.'
'Looks good on you, babe.'
'Thanks, honey!'
'Quanta costa?'
'Two hundred bucks.'
'Holy Moly....'
'I know, maar ik dacht; what the fuck.'
'Jan-Marc zou really flabergasted zijn.'
'Roderick also. Niet echt een big spender.'
'That's for sure.'
'Ik zei just yesterday nog tegen Rozemarijn, all men are like Scrooge.'
'Die Rozemarijn is trouwens ook flink aangekomen.....'
Kijk, ik zou het Nijmeegs niet het pareltje der Nederlandse dialecten willen noemen. Maar wat deze Aperolkutjes braken is Engels, of erger, Amerikaans, dat aan het vernederlandsen is.
Destillaat van jarenlange onderwerping aan youtube, sociale media, romcoms en Oprah. Slachtoffers van het ontbreken van nasynchronisatie. Ik pleit voor (her)invoering ervan in 's lands bioscopen, op tv-kanalen en internet. En hilarisch, zap maar eens naar een western op WDR 3 en je begrijpt wat ik bedoel.
Shit, ik zei 'zap'.
Mag ik nog een coffee-wrong?
ED
Ed Hendriks makelt, schildert, taxeert, kookt, adviseert, schrijft, eet, drinkt en ouwehoert in de Benedenstad, maar niet perse in die volgorde.
 

---

Dit bericht delen: