Gestolen hond Zora na 3,5 jaar teruggevonden

Van onze redactie
17 juli 2015
Op 15 januari 2012 komt de nu 28-jarige Nina thuis in haar woning in de Vlaamsegas en ontdekt dat haar hond Zora is verdwenen. Even later wordt er een briefje onder de deur door geschoven. 'Het was een nepbriefje met de mededeling dat mijn hond in beslag was genomen, zogenaamd door de Landelijke Inspectie Dienst (LID) van de Dierenbescherming en dat ik een boete van 500 euro zou krijgen als ik een nieuwe hond zou nemen.' Afgelopen vrijdag vond Nina haar Mechelse herder Zora in een dierentehuis in Oost-Duitsland terug.
Zora, daar omgedoopt tot Mora, blijkt al vanaf een maand na de diefstal in het Gnadeheim Ein Heim für Tiere in Dessau te verblijven, gebracht met het verhaal dat ze in Nederland afgemaakt zou worden. ‘Ze hebben daar heel goed voor haar gezorgd, ik ben blij dat ze daar terecht is gekomen en alle zorg, ook veel medische, heeft gekregen die ze nodig had.’ Helaas blijkt Zora ziek te zijn, ze heeft heupdysplasie en veel mastceltumoren.

Asiel

Nina haalt Zora in maart 2008 uit asiel De Mère in Balgoy. De hond was een jaar oud en zou van een stelletje afkomen die haar wegdeden omdat er een baby kwam. ‘Ze vertelden dat Zora een hele leuke, sociale hond was. Ik had haar nog geen dag toen ze de eerste persoon in zijn arm beet buiten op straat. Het leek erop dat ze met pakwerk getraind was, ze sprong altijd naar iemands arm. Zora bleek best een moeilijke hond te zijn, gromde soms naar me. Op katten had ze het ook gemunt en ze was bijna niet te hanteren aan de riem. Maar ik kreeg na veel bloed, zweet en tranen toch een goede band met haar en ze werd ook steeds socialer. Ik ben niet iemand die een dier snel opgeeft en weer terugbrengt naar het asiel.’ Zora kan echter niet overal mee naartoe vanwege haar gedrag. ‘Dat ging een beetje op en af, ook omdat ik zelf sterk op haar gedrag reageerde en vice versa. Volgens Nina kwam Zora niets tekort, zeker niet aan voeding en verzorging, maar daar bleken een aantal mensen anders over te denken.
 
Inbraak

Nina doet na de diefstal aangifte bij de politie. De dierenpolitie neemt de zaak in onderzoek, er wordt een verdachte verhoord maar het spoor loopt dood. Een half jaar na Zora’s verdwijning krijgt Nina een nieuwe pup. ‘Ik wilde er al eerder een hondje bij nemen maar heb daar bewust mee gewacht.’ Ze ontvangt dan een mail van de daders die haar kennelijk in de gaten houden en haar waarschuwen maar doordat de mail in de spambox beland is leest Nina de mail niet. Ze ziet de mail pas begin dit jaar en beantwoord deze. Het mailadres blijkt niet meer in gebruik te zijn.
De mensen die Zora meenamen noemen zichzelf Ronja en de Rovers en schrijven haar onder andere dit: ‘Inderdaad, je hebt hier te maken met de 'dieven' van Zora. Wees gerust, Zora is ondergebracht bij een goed adres en heeft nu een lief en bekwaam baasje dat voor haar zorgt. Ze kan nu eindelijk weer echt hond zijn. Het spijt ons dat het zover heeft moeten komen en we vermoeden dat je het ook niet begrijpt, maar de situatie was sinds een aantal jaar echt onhoudbaar. Zora werd door jou ronduit verwaarloosd en mishandeld.’ Verder volgt de waarschuwing om goed voor de nieuwe pup te zorgen, anders moet er weer in actie worden gekomen of moet de Dierenbescherming ingeschakeld worden.
Nina: ‘Wat moet ik die mensen zeggen? Ik vind ze kortzichtig en bekrompen. Ik voel me niet geroepen om hen iets uit te leggen. Wie denken ze wel dat ze zijn? Ze snappen niet hoeveel moeite het me kostte om van Zora weer een sociale hond te maken. Ik wil alleen maar zeggen: Karma is a bitch.’

Tip uit Duitsland

Nina blaast recentelijk haar zoektocht weer nieuw leven in en haar flyer wordt in het Duits vertaald en via Facebook in Duitsland verspreidt. Vorige week kreeg ze de tip dat Zora in Dessau zou zitten.’Ik zag de foto en ik wist dat ze het was. Na wat telefoontjes besloot ik dat het beter was om er meteen zelf naartoe te gaan.’ Na de tocht van 570 kilometer verblijft Nina 2 dagen in Dessau en brengt haar tijd met Zora door. ‘Ze herkende me meteen en was dolblij me te zien, het was voor de verzorgers daar ook meteen duidelijk dat Zora bij mij hoort. Ik heb haar niet meteen meegenomen, ik moet wat dingen regelen, onder andere omdat Zora geen trappen kan lopen. Ik ga haar zo snel mogelijk ophalen.’

Contactgegevens

Bij het dierentehuis in Duitsland zijn contactgegevens achtergelaten door de mensen die Zora brachten, onder ander van een hondengedragstherapeute uit Nijmegen. Deze therapeute zegt hier niets van af te weten, het heel vervelend te vinden dat haar naam hierin wordt genoemd en de hond Zora alleen van flyers en oproepen te kennen. Ook een ander genoemde contactpersoon zegt van niets te weten en heeft verder geen commentaar.
 

Dit bericht delen:

Advertenties