Eis 15 jaar gevangenisstraf en TBS met dwangverpleging in zaak Mariska Peters

Het lichaam van Mariska Peters werd tijdens een zoekactie op 22 februari 2015 aangetroffen in de bossen van de Hatertse Vennen. Op 8 februari verliet zij ’s avonds de ouderlijke woning. Uit het politieonderzoek is gebleken dat zij benaderd was door haar oom om samen met hem, in de auto van Mariska, ‘een pakketje’, vermoedelijk met drugs, weg te brengen. De man zat op dat moment aan het einde van een TBS- behandeling die hij in 2004 kreeg opgelegd voor een zedendelict.
 
Hoewel de verdachte blijft zwijgen, is er volgens het OM voldoende wettig en overtuigend bewijs dat de verdachte betrokken is bij de dood van zijn nichtje. De telefoongegevens ondersteunen het scenario dat zij elkaar getroffen hebben in de Hatertse Vennen. Uit onderzoek is vast komen te staan dat Mariska door verwurging om het leven is gekomen. Op haar kleding en lichaam zaten vele DNA sporen van de verdachte. In de auto, die op 10 februari werd terug gevonden, zijn bloedsporen van de verdachte aangetroffen. Ook lag in de auto het lemmet van een mes, dat lijkt te passen bij een heft dat bij het lichaam van het slachtoffer werd gevonden. Uit onderzoek is verder vast komen te staan dat er sprake is geweest van seksuele handelingen. Ook hier zwijgt de verdachte over. Dit zwijgen versterkt, naast het sporenbeeld, de overtuiging van de officier van justitie dat het seksuele contact niet vrijwillig was.
 
Geen vooropgezet plan
 
De officier van justitie acht moord niet bewezen, omdat uit het dossier niet blijkt dat de man een vooropgezet plan had om zijn nichtje te doden. De officier heeft de overtuiging dat hij tot zijn daad gekomen is om de verkrachting te verhullen. ‘De verdachte had veel te verliezen; hij was aan het einde van zijn 10 jarige TBS behandeling, de vrijheid was nabij. Bovendien was het slachtoffer van de verkrachting zijn eigen nichtje, zodat hij ook moest vrezen voor de reactie van zijn eigen broers’, aldus de officier in het requisitoir. Nu de doodslag is gepleegd om de voorafgaande verkrachting te verhullen, is er volgens het OM sprake van gekwalificeerde doodslag.
 
De officier stond in het requisitoir uitgebreid stil bij het leed dat de verdachte zijn eigen familie heeft aangedaan. ‘Hij heeft de familie het meeste leed toegebracht door zich niet afzijdig te houden maar mee te gaan zoeken, terwijl hij zelf degene is die haar heeft verstopt. Hij heeft zijn arm om zijn familie heen geslagen en meegelopen in de rouwstoet. Arm in arm. En hij heeft de kist van Mariska gedragen. De familie is daar woedend over en wie kan zich dat niet voorstellen.’
Ook de zwijgende houding van verdachte neemt de officier van justitie mee in de strafeis.  ‘Verdachte neemt geen enkele verantwoordelijkheid, antwoordt op geen enkele vraag, werkt nergens aan mee en laat de familie en vrienden in onwetendheid achter.’
 
Nooit meer terug in maatschappij
 
De officier noemde de verdachte in het requisitoir een man ‘die nooit meer terug mag keren in de maatschappij’. ’Hij heeft teveel slachtoffers gemaakt. En hij laat zich niet behandelen, maar gaat gewoon binnen zijn eigen TBS behandeling weer drugs gebruiken. Wetende dat dit juist het gevaar op herhaling vergroot.’
Dat het OM geen levenslange gevangenisstraf eist, heeft te maken met de verminderde toerekeningsvatbaarheid van de verdachte. De officier is wel van mening dat de man weer opnieuw met een TBS behandeling moet starten.
‘Hij heeft iemand van het leven beroofd. Onder invloed van middelen. En dat mag nooit, maar dan ook nooit, meer gebeuren.’ Om dat zoveel mogelijk te kunnen waarborgen,vroeg de officier de rechtbank om de verdachte te veroordelen tot een gevangenisstraf van vijftien jaar, vanwege de ernst van het feit en de terugkerende recidive, en een gedwongen TBS behandeling om de maatschappij maximaal te beveiligen. De rechtbank doet op 4 mei uitspraak.

---

Dit bericht delen: