Missie baby's in de bush: sirenes in de blubber

Jina langu ni Milou, oftewel: mijn naam is Milou in het Kiswahili, de taal die gesproken wordt in Tanzania. Nederlandse roots met wereldwijde interesses. Parttime aanwezig in een Oost-Afrikaans missieziekenhuis in de bush. Fulltime in Nederlands oudste en tevens mooiste stad, Nijmegen. De Intensive Care voor zieke en te vroeg geboren baby’s van het Radboudumc, verruil ik gepassioneerd tweemaal per jaar voor een soortgelijke afdeling in het Sengerema Designated District Hospital.

In 2015 ging het spreekwoordelijke balletje rollen. Een groep oud coassistenten, artsen in opleiding, hebben in 2011 Stichting Vrienden Sengerema Hospital opgericht. Met een babysterfte die tienmaal hoger ligt dan in Nederland, ontstond het idee een Neonatale Intensive Care Unit (NICU) op te zetten in Tanzania. Zo werd, heel toepasselijk, ‘Project NICU’ geboren in november 2015. Een afdeling voor kritiek zieke baby’s, met als doel babysterfte in dit ziekenhuis te reduceren. Afgelopen jaren is er hard gewerkt deze droom te realiseren. Er werd een afdeling gebouwd, lokaal personeel geworven en getraind en passend ziekenhuisbreed onderwijs gegeven.

De komende weken vertrek ik, met kinderarts-neonatoloog Marije Hogeveen, naar Sengerema om te werken op de afdeling met de ziekste en kleinste baby’s. Van heinde en verre komen vrouwen met hun zieke kroost naar dit ziekenhuis voor behandeling.

Terugblik naar afgelopen april 2017

We ontvangen bericht dat er in een lokaal kliniekje in de ‘bush’ een zieke baby is geboren die onmiddellijke hulp vereist. We stappen in de lokale ambulance, en vervolgen onze weg door de prachtige, groene Afrikaanse landschappen. De ambulance heeft vier verschillende sirenes: wale, yeow, hi-lo en yelp. Enthousiast speelt onze chauffeur onderweg met deze hippe deuntjes. Met goed effect: de dala dala’s, lokale kleine busjes, en piki piki’s, motoren, maken massaal plaats. Na 20 minuten geasfalteerde weg, duiken we de bush in. We gaan de dirt road van knaloranje zand op, en komen al vlot vast te zitten. Gelukkig pakken de wielen het snel weer op, en kunnen we door. Het zou gaan om een baby met een chirurgische aandoening. Tropengeneeskunde ten top: roeien met de riemen die we hebben. Bij aankomst met de imposante ambulance, is de hele tribe uitgelopen uit de hutjes, en worden we groots onthaald. De baby is in slechte conditie. De darmen van de pasgeboren baby zijn niet goed aangelegd. Het kindje is enorm afgekoeld. We proberen het defect te verkennen en de organen terug te plaatsen in de buik. Dit lukt niet. We proberen de jonge wereldburger te stabiliseren met de middelen die we voor handen hebben. ‘Haraka haraka’, snel naar het ziekenhuis! Het speciaal opgeleide ‘dedicated NICU' team staat daar klaar op de prachtige afdeling. Klaar om het kindje te stabiliseren en maximale ondersteuning te bieden met de beschikbare middelen op dat moment. Een paar jaar eerder een ondenkbaar scenario.

Avonturen

Morgen gaan we het grote avontuur opnieuw aan. We leggen de lange reis van zo’n 30 uur opnieuw af om onze werkzaamheden tussen de baby’s in Tanzania te hervatten.

Wilt u ook een steentje bijdragen aan Project NICU?
Ga naar de website van Stichting Vrienden Sengerema Hospital.
Eerdere blogs van Milou van Ingen en achtergrondinformatie is te vinden op de website van Helping Babies.

Dit bericht delen: