Herdenken
Ieder jaar is Mark met zijn gezin aanwezig bij de dodenherdenking in Nijmegen. Dit jaar staat hij voor het eerst op de Dam. ‘Het is een enorme eer om nu zelf in het erecouloir te staan. Die kans heb ik met beide handen gegrepen.’ Tijdens zijn deelname aan het erecouloir is Mark met zijn gedachten bij bekende en onbekende slachtoffers. ‘Een paar maanden voor mijn aankomst, was op ons kamp een jongen overleden door een ongeluk met een wapen. Ik kende hem niet, maar hij gaat zeker door mijn gedachten als ik in het erecouloir sta. Maar ik denk ook aan de ruim 100 burgers die omkwamen in een plaatsje op een steenworp afstand van ons kamp. En natuurlijk denk ik aan alle mensen die er zelf niet meer kunnen staan en hun vrijheid voor ons hebben opgegeven.’
Kameraadschap
Mark was 27 toen hij op 3 mei 1994 naar Joegoslavië vertrok. Met het transportbataljon was hij verantwoordelijk voor vervoer van hulpgoederen en voedsel voor de bevolking. Binnen het bataljon was hij verantwoordelijk voor het regelen van wapens en munitie, voedsel, kleding, materialen en onderdelen voor het bataljon zelf. ‘Het is inmiddels alweer een tijd geleden, vergeten doe je het nooit. Mensen zeggen wel eens dat de tijd dingen verzacht, maar dat is in mijn ogen onterecht. Ik ben de 50 inmiddels gepasseerd en dan kijk je terug op alles wat je gedaan en bereikt hebt. Dit is daar een groot onderdeel van. Het heeft me absoluut ook hele mooie momenten, herinneringen en kameraadschap gebracht’, aldus Mark.