[Column] Dè es so - Geen rozen zonder doornen

Nathalie
3 augustus 2020
Een woord kan verschillende associaties oproepen. Ik durf te wedden dat het woord 'Doornroosje' bij de gemiddelde Nederlander een compleet andere associatie oproept dan bij de Nijmegenaar. In plaats van aan het sprookje, over een vloek die ervoor moest zorgen dat Doornroosje zou worden geprikt door een weefspoel om vervolgens een eeuw te slapen, denkt de Nijmegenaar aan poppodium Doornroosje. Als dit sprookje zich in Nijmegen had afgespeeld dan had de koning ongetwijfeld onmiddellijk kunstzijdespinnerij NYMA ontmanteld.

In de roerige jaren zeventig van de twintigste eeuw, waar kort daarvoor het Nijmeegse Doornroosje het levenslicht zag, was er wel vaker sprake van ontmantelingen. Met als climax de Piersonrellen in ‘81. Aanleiding voor de rellen was het voornemen van de gemeente een bovengrondse parkeergarage te bouwen. Hierdoor moesten 14 omliggende panden het veld ruimen. Krakers vonden het onaanvaardbaar dat met 18.000 woningzoekenden in de stad, deze potentiële woonruimte verloren zou gaan. Daarop kraakten zij de panden en doopten de Piersonstraat, het decor van dit verhaal, om tot een vrijstaat met de sprookjesachtige naam ‘Vrijstaat de Eenhoorn’. Dat het hier allesbehalve sprookjesachtig aan toeging, bleek uit het inmiddels ontstane straatbeeld. Met opgeworpen barricades en prikkeldraad aan de ene kant en meer dan 2.000 ME’ers aan de andere kant moest dit conflict worden beslecht.

Terwijl de gebeurtenissen live door krakerszender Radio Rataplan werden verslagen, kon de rest van Nederland het via de VPRO en de NOS* nauwgezet volgen. Tegenwoordig gaan de demonstraties er een stuk geregisseerder en vreedzamer aan toe met hun ‘anderhalve meter’ en verplichte mondkapjes. En dan te bedenken dat nog niet zo lang geleden een motie is ingediend voor een verbod op gezichtsbedekkende kleding bij manifestaties en demonstraties. Deze motie heeft het overigens, evenals de bouw van de parkeergarage aan de Piersonstraat, niet gehaald.

Wat het gelukkig wel heeft gehaald en ondertussen al meer dan een halve eeuw een begrip is in Nijmegen, is poppodium Doornroosje, ook wel liefkozend Roosje genoemd. Eind jaren 60 begonnen als een verzamelplek voor jonge hippies in een bont boerderijtje aan de Sint Jacobslaan dat kort daarna werd gesloten. Gelukkig erkende de gemeente Nijmegen destijds wel de noodzaak voor een eigen ruimte en na een verbouwing van de leegstaande St. Antoniusschool op de Groenewoudseweg, zag men al dan niet onder het genot van een stickie, vele bekende nationale als ook internationale namen optreden voordat zij voor het grote publiek doorbraken, waaronder Doe Maar, Nick Cave en Daft Punk.

Inmiddels huist Doornroosje alweer 6 jaar in een prachtig pand naast het Centraal Station waarvoor de plannen al bestonden sinds het midden van de jaren 80. Jaarlijks bezoeken velen het gebouw voor concerten en genieten hierbij van de informele sfeer onder het genot van een biertje of iets anders.

Voor wat betreft de oude locatie op de Groenewoudseweg staat iets magisch te gebeuren. Gelukkig zijn de oorspronkelijke plannen voor de sloop in de kiem gesmoord en zal op deze plek nieuw leven worden ingeblazen. Zoals Torre Florim van de band De Staat* veelbelovend sprak: “De ultieme broedplaats voor muziek is in de maak.” Met de veelzeggende naam De Basis zal deze iconische plek straks ruimte bieden aan repetitieruimtes, studio’s, een café, boekingskantoor, gastenverblijf en meer. Alleen de tijd zal leren welke muzikale ster hier in de toekomst zal ontwaken …

Houje!

* Klik op de hyperlink voor de video


Meer columns van Nathalie lezen? Lees hier de voorgaande column. 


Dit bericht delen:

Advertenties