[Column] LS Donkere Dagen

De piekende besmettingscijfers en stijgende ziekenhuisopnames rijzen de pan uit. Ic’s zitten tegen de grenzen van hun capaciteit. De beleidsmakers staan met hun rug tegen de muur. Rutte`s hamerslag uit het Torentje was genadeloos. Hoe on-Nederlands ook, over de onontkoombare maatregelen kan niet langer gesteggeld of gepolderd worden. Iedereen moet er nu aan geloven. Eigen schuld dikke bult, hadden we ons met Black Friday toch maar niet zo moeten laten verleiden om voor een appel en een ei hele winkels leeg te kopen. En waarom zou je bang zijn voor corona? Het treft toch altijd de ander. Of ligt het toch meer aan de winterkou van de afgelopen weken?

Het virus komt alsmaar dichterbij en raakt steeds meer mensen persoonlijk. Vorige week werd er `s avonds aangebeld. Een donkere gedaante met een mondkapje voor het gezicht stond onherkenbaar voor de deur. Niet iemand die je zo maar zou binnenlaten. Ik herkende hem aan zijn stem. Het was de schilder; een jonge hardwerkende ZZP’er. Hij had corona gehad. In het ziekenhuis gelegen, zelfs op de IC.  Het werk had hij vanaf zijn ziekbed uitbesteed aan een collega. Kwam toch even informeren of alles naar wens was gegaan. Het ging weer een beetje. Maar veel energie had hij nog niet; constant moe. En zijn handen trilden. Nee, de schilderskwast kon hij voorlopig niet hanteren. Het trillen werd maar niet minder. Hij maakte zich zorgen over de toekomst van zijn bedrijfje. Hij was in ieder geval blij dat hij het kon navertellen. Corona weglachen had hij inmiddels wel afgeleerd.
Daags daarna kreeg ik mailtjes van twee van mijn eigen collega`s. Jonge mensen, achter in de twintig. Positief getest, gelukkig slechts milde klachten; koorts, hoofdpijn, moe, algehele lamlendigheid. Hoe het nou verder moest met het werk? Op `afstand` zouden ze eventueel nog wel het nodige kunnen doen. Triest.

Afgelopen maandag zie ik op t.v. nog steeds mensen schuifelen in overvolle winkelstraten, met lange rijen voor woonwinkels en parfumerieën. Voor de camera vertellen de meeste geïnterviewden dat ze het helemaal eens zijn met strenge maatregelen. Wat doe je daar in hemelsnaam nog, denk ik dan. Zelfs de meeste winkeliers zijn het ermee eens, terwijl zij toch de hardste klappen moeten opvangen. Een enkeling vindt het helemaal niks; overdreven reacties van machtsbeluste politici, een aantasting van de persoonlijke vrijheid. Een moeder klaagt dat ze weer opgescheept zit met twee pubers, die ze mag begeleiden met `afstandsonderwijs`. Daar had ze niet voor doorgeleerd. Als ik haar zo hoor, heeft ze helemaal nergens voor doorgeleerd. Haar slungelige zoons, niet dom, geven een sociaal wenselijk antwoord en zijn ondertussen heel blij met een verlengde vakantie en de uitgestelde proefwerkweek.

Zijn er dan helemaal geen leuke vooruitzichten? Degenen die op oudjaarsavond de boze wintergeesten traditioneel met geknal en lichtflitsen willen verdrijven hadden al pech. Maar de kerken blijven open. Bidden en een kaarsje opsteken wil volgens de insiders ook nog wel eens helpen.
Hoe dan ook, we zullen de lichtpuntjes ergens anders moeten zoeken. Wel een kwestie van goed zoeken.

Je hoeft in ieder geval geen rekening meer te houden met alle etenswensen en voedselallergieën van de hele familie. Scheelt toch weer uren in de keuken. De glanzende kerstmagazines van de supermarktketens, waarin het complete Europese wildbestand wordt opgedist en de argeloze consument vervolgens door de strot geduwd, kunnen bij het oud papier. Dit jaar kun je schaamteloos eten wat je echt lekker vindt. Het mag gerust een eenvoudige doch voedzame maaltijd zijn. Bijvoorbeeld boerenkool met uitgebakken spekjes en worst in een kuuleke, of een grote pan snert. De kids maak je zelfs met kerst blij met frietjes met appelmoes en een ijsje als toetje na.

De lockdown bespaart je ook zo maar twee dagen familiebezoek. Die gaan dit jaar niet van je `echte vrije dagen` af; twee extra dagen lang lekker languit op de bank en zappend genieten van zoetsappige kerstfilms. Met een beetje geluk komt Sissi ook weer voorbij. Als je al die sprookjes al hebt gezien is het online homemade Kerstsprookje van Kinderboerderij de Goffert een aardig alternatief. Kun je in ieder geval goed uitgerust en mentaal opgeladen na de feestdagen je home-office weer opzoeken.

Ook het nieuws is niet alleen kommer en kwel. Hubert Bruls belandde vanuit het niets zo maar op plaats zes van de top 10 van de meest invloedrijke bestuurders van Nederland. `Corona brengt je op vele plaatsen`, was zijn reactie. Het zou mij niets verbazen als dat na de verkiezingen een ministerzetel is. Zelfs Wobke komt niet om hem heen. Justitie is hem op het lijf geschreven.

Ons eigen NEC doet het heel goed. Het won vorige week van de taaie tegenstander Dordrecht en staat nu op de vierde plaats van de Keuken Kampioen Divisie. Zaterdag staat Top Oss op het programma. Moet lukken. De eredivisie gloort aan de horizon. Hoop doet leven. Zaterdag gaan ook alle rijstroken van de Waalbrug weer open. De doorstroming is weer gegarandeerd. Waarheen? Waarvoor? Waarom al die haast?

In de familie zijn alle kerstdineetjes inmiddels gecanceld. Volgend jaar beter. Maar boerenkool met worst?

Carolus

Meer columns van Carolus lezen? Lees hier de voorgaande column.

---

Dit bericht delen: